Weekevaluatie week 50 d.d. 15 december 2022

 De oorlog tussen Rusland en Oekraïne is dankzij de invallende winter in een ruststand gekomen. Toch gaat de oorlog verder maar dan meer in de vorm van lange afstand beschietingen in plaats van terrein verschuivingen. De dreiging van kernkoppen afschieten door de Russen acht ik nihil. Wel is er een kans dat er een zelfgefabriceerd ongeluk komt bij de kerncentrale in Zaporizja. Dit om een excuus te krijgen om een wapenstilstand te sluiten gebaseerd op de huidige frontlijn. Er is ernstige schade aan de infrastructuur van Oekraïne en om deze te herstellen lijkt bijna een onuitputtelijke put. En de vraag is of er nu hersteld moet worden of afgewacht totdat er een daadwerkelijke wapenstilstand is zodat er geen kans is dat de herstelling weer vernield wordt. Ook wapenleveranties zijn een behoorlijke financiële input, die ten koste gaan van de praktische wapensterkte van NATO-bondgenoten. Simpel gezegd kunnen we ons geen uitbreiding van deze oorlog verder in Europa veroorloven omdat we, net zoals de Russen, bijna geen wapens meer hebben. De staatssituatie van Rusland is zo dat er ieder ogenblik een staatsgreep kan plaatsvinden en Putin geelemineerd wordt. Die kans acht ik 50/50. Putin is een overlever dus kan misschien ook deze interne crisis aan, maar er bereiken mij ook geluiden dat de oorlog zijn tol van hem eist. En op een zwak moment van een haai staan altijd andere haaien te wachten. Daar een staatsgreep waarschijnlijk meteen vergezeld wordt door een revolutiepoging van de onderdrukte oppositie zal Rusland de oorlog met Oekraine dan in pauze zetten. Ik verwacht dat de uiteindelijke uitslag van dit conflict zal zijn dat de pro-Westerse oppositie aan de macht zal komen in Rusland.

We verwachten van China de komende tijd een meegaandere houding. China zal wel dreigen Taiwan te bezetten maar niet daadwerkelijk daartoe overgaan. Dat is maar goed ook, want zonder een algemene mobilisering kan NATO zich geen tweede oorlog veroorloven op het wereldfront. Xi heeft alle touwtjes stevig in handen en zijn politiek bepaalt de politiek van China. Zowel binnenlands als buitenlands. Xi weet precies wanneer hij kan nemen en wanneer hij moet geven, en ik verwacht dan ook geen grote veranderingen in zijn positie of die van China. Stabiliteit daar dus. China verwerft grote invloed in Afrika door financiele investeringen maar zal op lange termijn daar geen baat bij hebben door de door haar en anderen zelf uitgevoerde isolatie politiek. Chinezen integreren niet met Afrikanen. Waardoor op lange termijn de altijd als gul bekend staande Amerikanen, op een zachte manier de Chinese inspanningen in Afrika kunnen overnemen. Dit is zeer belangrijk omdat Afrika de meest onderschatte wereldmacht in opkomst is, en die vanaf het begin als vriend nemen een welkome aanvulling voor NATO is, naast natuurlijk de onontbeerlijk bron zijnde van grondstoffen. Door de symbiotische relatie tussen China en USA zal er altijd wel haat-liefde verhouding zijn. Daar de Chinezen echter het model van beschaving zijn meen ik dat de vijandschap beperkt zal blijven tot een enkele diepe zucht van China. 

Noord-Korea onder Il-Jung is een groot probleem. Op zeker zal hij zijn raketten gaan gebruiken en een oorlog starten omdat hij geen andere uitweg heeft uit de interne problemen van Noord-Korea die weer voort komen uit zijn isolatie politiek. Een eliminatie van Il-Jung biedt geen soelaas daar de daaropvolgende machthebber precies hetzelfde zal doen. M.a.w. er zijn geen gematigden of oppositie in Noord-Korea voor een rustiger politiek alternatief. Bij een oorlog raad ik aan 1. Precisie doelen te kiezen van de regering daar en van raketinstallaties. 2. Een conventionele grondinvasie, want als je raketten afschiet dan komen die iets te dicht bij China en voor je het weet heb je daar dan ook oorlog mee. 

Noord-Korea: Mijn verwachting is dat die oorlog binnen 2 jaar zal beginnen en hoogstwaarschijnlijk binnen 6 maanden. Doelen zullen zijn: Seoul, Tokyo, Honolulu en/of Los Angeles. Ik raad dan ook aan met urgentie raketonderschepping daar neer te zetten.

Iran. Daar zou ik zeer strikt zijn in het handhaven van kernwapen regels. Want op zeker dat Iran ook maar bij 1 millimeter toezegging een atoomwapen zal ontwikkelen, en deze ook gebruiken. Waarna we een oorlog krijgen in het zo belangrijke Midden-Oosten. Wat wij niet willen. Naast het feit dat je nooit weet wie er zich dan nog meer gaat bemoeien, in het kader van dat de haaien bloed ruiken, en dat iedere tegen de USA gekante regering opeens aan de kant van Iran gaat staan. 

Dit wat betreft de urgente politieke wereld verhoudingen. Dat er veel meer speelt in de wereld is overduidelijk. Het bespreken van alle aspecten in een open communicatielijn lijkt me echter onwenselijk.