Ik Laat Een Vork Vallen

 Ik laat een vork vallen. Ik heb een theorie en terwijl ik daar over wil gaan beginnen denk ik dat die theorie niet voor iedereen opgaat en misschien ook niet voor mij. Die theorie is dat iedereen zijn portie geluk en zijn portie pech krijgt in dit leven. Nu heb ik laatst iemand ontmoet en als ik diens verhaal hoor dan is dat een leven gevuld met ongeluk. Dan durf ik nog geen woord meer te klagen over mijn leven. Maar, ik heb het al eens gezegd, wat ik als zwaar ervaar is mijn zwaarte en wat hij ervaart als zwaar is zijn zwaarte. Er is echter ook nog de objectiviteit waarbij één klap nu eenmaal minder is als 10 klappen krijgen, terwijl het allebei als een gevecht telt. Tuurlijk ik heb mijn trauma's wel gehad, mijn littekens, mijn medailles, maar ik ken vele verhalen van mensen die een echt slechte jeugd hebben ervaren en dat is me gelukkig bespaard gebleven. 

De theorie gaat dus alleen op als we kunnen vaststellen dat de portie karma op maat gesneden is. De een heeft meer geluk dan de ander. Nu meen ik, vanuit die theorie, dat omdat ik als kind 3 keer in het ziekenhuis heb gelegen nooit meer op latere leeftijd naar het ziekenhuis moest ( even afkloppen ). Ik heb een voorschot op mijn portie pech genomen. Al zal de toekomst dit moeten bevestigen. Niettemin ben ik al 45 jaar "on a winning streak."

Ik laat een vork vallen. Nou en, denk je, "come to the point."

Wanneer ik neerkijk op de vork die daar op de grond ligt zie ik een ongeluk. Een klein ongeluk. Ik probeer, zoals ieder ander vermoed ik, alles zo netjes mogelijk en foutloos te verrichten. Dat geeft een goed gevoel. Toch gaat er in de georganiseerde chaos iets fout. Dat is niet goed als er iets fout gaat. Een vlek die weer moet worden schoongemaakt. Een gat in je kleding waardoor je die niet meer met fatsoen kan dragen. Een kapot glas waardoor je weer een nieuwe moet kopen. Dat gaat weer af van je vakantiegeld. En voor je het weet zorgt 1 fout dat je dit jaar niet op vakantie gaat. Waardoor je niet ontstresst. En vervolgens krijg je een hartaanval en hup, zo ben je dood. En dat allemaal door 1 foutje, 1 klein foutje. 

Dus dat. Daarvoor willen we geen fouten maken. Geen ongelukken krijgen. 

Ik laat een vork vallen. Ik kijk naar beneden. Dat is mooi. Nu heb ik weer een portie ongeluk op mijn balans. En God geeft maar een bepaalde hoeveelheid ongeluk. Dus...als ik ongeluk heb dat mijn vork valt op de grond en de dag daarvoor dat ik een blikje drinken tussen mijn spaken kapot rij, dan heb ik mijn balans, mijn bankrekening, gevuld met ongeluk. En dat betekent dus dat grote ongelukken mij bespaard blijven, mij voorbijgaan, want ja, ik heb al zat ongeluk.

Kijk, beste lezers, het is wel niet de appel van Newton maar voor mij is de val van de vork net zo'n "wake up call", net zo'n openbaring. Eureka zeg ik.