Het spectrum waarin ik me beweeg bevindt zich tussen rigiditeit en laissez-faire. Ik wil niet te rigide worden in mijn levensbeoefening maar blijf daardoor wel op een miniem plateau. Er zijn bepaalde doelen die ik wil behalen, met name het kunnen van 20 pushups, die alleen te bereiken zijn door flink te trainen. Maar dan komt rigiditeit om de hoek kijken en dat wil ik vermijden. Echter, op een andere manier is er geen vooruitgang te boeken.

Er zijn zat van die fitnessguru's die het me wel even zullen vertellen. Dan denk ik: "Loop maar eens in mijn schoenen." 1. Medicatie die alles vertraagt. 2. Mijn toch behoorlijk oudere leeftijd van 55 jaar. En 3. Het overgewicht dat ik meedraag. Een rechtstreeks gevolg van 1. Maar die guru's zullen het wel even doen als ze me waren. 

Dat denk ik niet. De fitnessguru heeft niets anders te doen dan trainen. Ik wel. En dat is juist wat het allemaal zo moeilijk maakt. Ik heb mijn kracht niet alleen nodig voor lichamelijke oefening maar ook voor geestelijke inspanningen. En die kracht is tegenwoordig gelimiteerd. Veel van mijn kracht is gereserveerd om negatieve situaties stoïcijns tegemoet te treden. 

Wel merk ik dat kracht, kracht versterkt. Maar ik ben al zo'n overachiever. Wat kan ik er nou mee in mijn situatie als paria aan de benedenkant van de maatschappij, dat ik leef als een Einstein of een Musk. Dat heeft geen zin. Je gooit ook geen kernreactor in een oude Volkswagen.

Het is een balanceren. Tussen in de harmonie van het moment zijn, signaleren of dit luiheid is die spreekt, of juist goed willen presteren maar dan al snel rigide worden, daar waar laissez-faire misschien een betere filosofie is binnen het geheel van dingen. 

Als duizendpoot overweeg ik alles en speelt elk scenario door mijn hoofd. Wat me vooral tegenhoudt is dat als ik al die moeite heb gedaan om een hoger niveau te bereiken dat ik dan ook op dat niveau wil blijven en dus voor altijd een zwaarder trainingsregime moet volgen. Op zichzelf niets mis mee, zij het dat ik me hierin zwak voel. Een loser. Een mislukking. Maar is dit niet een self fulfilling prophecy. En komt het niet ook voort uit externe druk van de mensen die juist willen dat ik verlies. 

Tussen al deze overwegingen word ik heen en weer geslingerd. Volgens mij, alles zo overziend, moet ik niet teveel denken maar gewoon doen.