Het loopt zo tegen 13.30 wanneer ik, gezeten bij de speeltuin aan de Willem Buytewechstraat, mijn berekeningen overnieuw doe. Ik heb volgens mij genoeg shag in mijn pakje om daar morgenochtend mee te halen en vervolgens op tijd, dus voordat de tabak op is, een nieuw pakje shag bij de supermarkt te kunnen halen. Met de tegenwoordige prijs van 15,80. Dat is niet één rib uit mijn lijf, dat zijn er wel vijf!
De hele dag, eigenlijk al vanaf het opstaan, ben ik bezig met deze inschatting. Dan besluit ik dat ik beter vandaag een nieuw pakje shag kan halen om alle eventuele stress te voorkomen. Stress als onverhoopt de shag toch op is, en stress van maar de hele tijd uitrekenen of ik in de veilige zone zit. Dan is de vraag: doe ik de aankoop tijdens mijn werk of na mijn werk. Ik kijk op mijn horloge. 13.35. Dat is net voldoende om naar de supermarkt te lopen in het Lloyd kwartier. En als ik dat doe bespaart dat weer de moeite en de tijd die het me zou kosten wanneer ik na werktijd ga. Ja, dat doe ik. Resoluut sta ik op. Stop in de eerste de beste vuilcontainer mijn zak want de productie heb ik al gedaan vandaag en de zak bij me dragen houdt me alleen maar op, omdat ik dan gaandeweg toch in een soort van dwangneurose papier ga prikken wat ik onderweg tegenkom. De supermarkt van Albert Heijn is anderhalve straat verwijderd van het speelplein maar ik moet ook plassen. Soms doe ik dat tegen een muur ergens daar in de buurt. Dat is de enigste plek waar je een beetje privé hebt in de wijk. Maar die muur is uit mijn weg en er staat een openbare pisbak bij de achterkant van Eetcafë Verhip. Doelgericht neem ik de kortste weg en steek de Westzeedijk rechtstreeks over daarbij de looppaadjes negerend en hopende dat ik met mijn blote benen, want lopend in een korte broek vandaag, niet ergens brandnetels tegenkom. Daar heb ik geluk bij en schadevrij doorkruis ik de 5 meter bush op de dijk van de Westzeedijk. Even omlopen om de heg van Eetcafé Verhip naar waar ik weet dat op die plek een gat is in de omheining zodat ik gewoon door kan lopen inplaats van een hele heg te moeten bestijgen. Daar is de veilige haven en opgelucht loos ik mijn plas in de pisbak erop lettend dat ik uit het gezicht van klanten van het eetcafé ben.
De druk is van me af. Qua tijd zit ik ook goed volgens mijn raming. En ik loop dan ook rustig verder naar de Albert Heijn. Zoals altijd hang ik mijn vuilnisring waar de vuilniszak om heengaat, in de vuilnisbak voor de supermarkt, want daar zitten bacteriën aan en die wil je niet meenemen in de supermarkt, maar ik hou wel de prikker bij me. Onverlaten kunnen deze namelijk jatten als ik die onbeheerd buiten laat staan. Voor de prikker schijnen ze op de zwarte markt 5 euro te kunnen krijgen. En aangezien ze tegenwoordig voor 15 cent al in een vuilniscontainer kruipen zie ik ze ook wel weglopen met mijn prikker, waarna er door mijn baas 5 euro op mijn loon wordt ingehouden op een dagloon van 9 euro en dat met een maximale prestatie van 18 euro waar ik met mijn boekhouding vrijdag, zaterdag en zondag van moet eten. De prikker neem ik dus mee.
Het voordeel van tabak halen bij de Albert Heijn is dat je op een schermpje kan meekijken wat de kassier afrekent. Voor het geval het fout gaat. Het gaat regelmatig fout. Verkeerde shag, dubbel afrekenen, of minder geld terug geven dan waar ik recht op heb. En voor mij telt elk dubbeltje op het moment. En zelfs al is dat niet het geval. Ik vind het een vorm van disrespect. Een vorm van stelen. En daar hou ik niet van. Want het is ook symptomatisch voor hoe je voor de rest in de maatschappij wordt behandeld. Onbeschoft tot zelfs verbale en lichamelijke agressie. Door misbruik tegen te gaan bij de kassa voorkom ik dus ook andere wantoestanden. En inderdaad, het gaat weer fout. Ik krijg tipjes inplaats van vloeitjes. Dat zie ik omdat ik opeens 40 cent meer moet afrekenen dan mijn berekening. Zo ver is het al gekomen. Dat ik van tevoren een berekening moet maken hoe hoog de bon zal zijn zodat ik merk bij een afwijkend bedrag dat ze me weer proberen te belazeren. De kassier doet alsof het per ongeluk is, kan zijn kan niet zijn, en herstelt zijn fout, waarop ik de supermarkt weer schadevrij uitloop, weliswaar met een legere bankrekening, maar er zijn niet de gevreesde calamiteiten gebeurd. Dus deze veldslag heb ik netjes afgerond.
Ik ga zitten op een bankje in de buurt en laat me zelf even helemaal bijkomen van al de stress van het kopen van een pakje shag, waarbij de langslopende vrouwen het goede medicijn zijn tegen deze remedie. Even later meld ik me af op kantoor en fiets naar huis.
Vandaag is een goede dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten