De leesbril

 Een rubriek. Het is de vroege ochtend van maandag en er moet geschreven, getypt, worden. De vraag is gaat deze rubriek over de dag die komt of over de dag die geweest is. Het is in ieder geval de bedoeling om positief te zijn. Klagen en zeiken is over het hele spectrum van media volop te vinden en niet alleen is het de bedoeling om er boven uit te steken door een ander soort rubriek te zijn, maar het is tevens ook de bedoeling om iets bij te dragen aan uw leven en daaraan gekoppeld de maatschappij. Nu ben ik een geoefende zeikerd, 55 jaar wonen in Nederland heeft van mij een ruim ervaren azijnpisser gemaakt, en ik heb in mijn hoofd dan ook zeker 20 onderwerpen waarover wat te klagen is. Het is nog best een inspanning om iets positiefs te vinden. Ik heb echter al een tijdje geleden met mezelf afgesproken, en het staat ook in mijn lijst van taken, dat ik nog geen seconde aan negativiteit verspil. Het heeft geen zin en het is een verspilling van mijn tijd. Het is ook teveel eer. Binnen mijn analyse vind ik dat mensen juist negatieve aandacht zoeken zodat ze in ieder geval aandacht krijgen. Toch 10 seconden van mijn tijd aan hun besteed. Toen ik daar eenmaal achter kwam ben ik resoluut gestopt met stoorzenders aandacht geven. En dat werkt helemaal fantastisch.

Mijn leesbril is kapot gegaan. Ik weet niet meer hoe ik eraan kom. In de metro gevonden of van een collega gekregen. Niet gekocht in ieder geval want het model komt me totaal niet bekend voor. Vanaf het begin is hij al beschadigd en zit ik met een halve rechterpoot op mijn hoofd de teksten te lezen. Vanmiddag merk ik echter dat de linkerpoot los zit. Het is geen probleem van een los schroefje dat ik even kan aandraaien. De linkerpoot is gewoon goed beschadigd en terwijl ik kijk of hij nog te repareren is valt hij van de bril. Daar is niets meer mee te beginnen. Gelukkig heb ik nog 2 reservebrillen. Gelukkig omdat lezen een essentieel onderdeel is van mijn dag invulling. De krant lezen, internet lezen, boeken lezen. En ik moet bekennen dat ik op een leeftijd ben, overmorgen 55 jaar, dat ik een leesbril nodig heb. Zonder leesbril gaat het net, even tenminste. Ik probeer me wanhopig vast te houden aan mijn theorie dat de ogen een spier zijn en als ik maar genoeg oefen dat mijn oogzicht zich vanzelf wel aanpast en beter wordt. Maar dat wordt hem niet. Het is moeilijk, want ik ben koppig in dat opzicht, maar ook ik word ouder en blijk dus afhankelijk te zijn van een leesbril om prettig te kunnen lezen.

Gelukkig heb ik nog 2 reservebrillen. Ik houd lijstjes bij van dingen die ik moet kopen zodra ik geld in mijn zak heb, zoals bijvoorbeeld wanneer het vakantiegeld uitbetaald is. Kleine dingen zoals afwasborstel en zeep. Midden dingen zoals een horloge of trui. En grote dingen zoals een nieuwe tv of op vakantie gaan. Nu heb ik dus de laatste keer dat ik geld had, medio mei, de lijst met kleine dingen afgegaan. En dan kom ik eigenlijk automatisch bij de Action terecht waar ik voor een kleine prijs, toch zeker 80% goedkoper dan ergens anders, de meeste van mijn spulletjes kan aanschaffen. Ik woon ook op 5 minuten van een Action dus dat maakt het helemaal makkelijk. Op die winkelreis heb ik dus die 2 brillen gekocht a 0,95 eurocent. Beetje te klein voor mijn hoofd. Ik schijn nogal een groot hoofd te hebben al vind ik het in verhouding tot mijn lichaam wel meevallen. Maar in absolute zin heb ik een groot hoofd waar de gemiddelde bril met moeite op past. Dat is ook de reden dat brillen bij mij kapot gaan op lange termijn. Ze kunnen de druk niet aan van de hele tijd op standje uitgerekt staan.

Maar nu heb ik dus die brillen gekocht, echter in mijn kronkelige gedachten meende ik er goed aan te doen om ze met een sterkte van +3 te kopen. Mijn normale bril is +1,5 maar nu meende ik dat een sterkere bril natuurlijk ook beter moet zijn. Daar vergis ik me in blijkt al snel. Ik krijg binnen 10 seconden hoofdpijn als ik die nieuwe bril opzet. Toen mijn bril kapot is gegaan heb ik het nog even geprobeerd maar nee, dat werkt niet. Wat nu? Een dag zonder lezen is een verspilde dag. Wachten tot maandag wanneer mijn weekgeld binnen is, is een mogelijkheid. Opeens herinner ik me dat ik nog 2 euro in mijn zak heb, overgehouden van zuinig boodschappen doen en met het toegevoegde statiegeld van de lege flessen voor noodgevallen. Op naar de Action. En helemaal geslaagd. 

En zo zit ik helemaal tevreden deze ochtend mijn rubriek te typen. En waar gaat het over? Nergens. Dat bevalt me ook prima.