Bekentenis

 Ik moet u iets bekennen, beste lezer. Een ontluisterende waarheid, En dat is dat ik niet altijd die schitterende ster aan het firmament ben. Ik heb slechts enkele uren en eigenlijk nu ik toch de waarheid zeg, een paar minuten op een dag van ongelofelijke genialiteit en de rest van de dag zit ik tegen een zombieleven aan. Zo heb ik toen ik deze rubriek begon behoorlijk lopen zoeken wat nu de naam is voor een dagelijkse schrijven. Na wat Googelen kwam ik op rubriek. Dit is dus een rubriek. Met ergens in mijn achterhoofd dat het toch niet helemaal de lading dekt. Nu kom ik net op Twitter een column tegen. Volslagen waardeloze inhoud vergeleken met mij, dat begrijpt u, maar de naam column is wel wat mijn schrijven precies omschrijft. Dat heb ik nog even gecontroleerd op Google. Dit keer een stuk langer gezocht dan toen ik op rubriek zocht. En Google is het ook met me eens. Technisch gezien is een column een stuk proza, maar het wordt ook gebruikt voor een rubriek die op een vaste plek wordt geplaatst. En ik vind het beter klinken. Voor mijn gevoel, en mijn uitstekende Nederlandse taalbeheersing, is column precies het woord wat mijn schrijven volledig en compleet aanduidt. Maar daar heb ik dus wel 10 dagen over gedaan om hier op te komen. Vreselijk. Wat een domheid in die mist van denken die mijn hoofd omgeeft. 

Blijf bij me, beste lezer. Ik smeek het u. En dan zal ik proberen mijn fout enigszins te compenseren met juweeltjes en borduursels van aangeregen woorden die regels als stalen balken maken voor een column die staat als de tempel van Dionysos. Een nieuwe tempel dan de oude zal wel niet meer bestaan. Even nagekeken op Google. Een factcheck. Er bestaat een oude tempel maar ook een nieuwe. Daar ga ik weer. De nieuwste tempel van Dionysos dan. Daar kan ik nooit fout mee gaan. Los van heidense ketterij waar ik voor op de brandstapel kan komen. 

Ik heb ooit in een sekte gezeten en daar deden we van alles. Demonen oproepen, aan verschillende Goden offeren en wijn drinken. Dat vooral. Veel wijn. Op dit moment ben ik nuchter. Mijn laatste slok alcohol is volgens mij 3 maanden geleden toen ik 2 slokken van een halve liter blik bier heb genomen. Daarvoor een fles Chivas Regal. Mijn favoriet. Daar heb ik 2 weken mee gedaan. Elke dag een bodempje. Ik hou van drinken. Zeker sterke drank. Maar dan wel sociaal drinken. Dan gaan er wel een paar glazen in. Alleen drink ik niet zo veel. Geen dorst en het beïnvloedt mijn functioneren heel sterk. Waar ik de apathie van het gebruik van antipsychotica door nicotine kan opheffen, val ik door alcohol juist weer terug in die apathie. En dat wil ik niet. Ik wil actief zijn. Meestal ga ik door totdat ik neerval. En dat kunt u letterlijk nemen. Of totdat ik nog geen 2 en 2 bij elkaar kan optellen. Dan weet ik zeker dat er niet meer inzit. Met alcohol echter wordt het maar wat hangen op de bank doelloos kijkend naar de tv en waar ik normaal helemaal geniet van een film kijk ik als ik aangeschoten ben door een doorzichtige sluier heen en is alles één grote waas.

Op dit moment heb ik op mijn verlanglijst staan dat ik een kast vol drank wil hebben. Toen ik 15 was waarschuwde mijn tante en oom mij voor drugs. Allerlei brochures kreeg ik in mijn handen. Het maakte mij alleen maar nieuwsgierig. Ik ben altijd wel van de fetish geweest. Voorwerpen die een seksuele aantrekkingskracht voor mij uitstralen. En drugs had dat ook wel. En ik nam mij toen voor om, gewoon voor de heb natuurlijk, een mooie verzameling drugs op te bouwen. Als collectie. Dat is allemaal een beetje uit de hand gelopen. Misschien kent u dat verhaal wel. Nu is het mijn wens om een collectie drank op te bouwen. Als fetish. Beetje raar. Ik weet het. Niet de collectie zelf maar de reden van de collectie. Ik kan dit ook moeilijk uitleggen anders dan dat ik het leuk vind en dat begrijpt u waarschijnlijk weer wel. Ooit heb ik de afspraak gemaakt, een contract, om al mijn gokwinsten, ervan uitgaande dat ik miljoenen zou winnen, op een 50/50 basis te delen met Dionysos. Maar aangezien die God mij louter eens een tientje liet winnen waar ik nauwelijks de tram van kon betalen die ik had moeten nemen om in dat casino terecht te komen, heb ik nooit meer geld geofferd aan Dionysos dan af en toe een wierookstaafje. 

Vandaag is dit mijn tempel voor Dionysos. Mijn column die ik heb opgericht. Geen marmeren gebouw maar wel in de cloud zeker al 5 keer, nu wordt het 6, de naam Dionysos gebeiteld. 

Ik zou zeggen: mensen het weekend begint. Proost!