Evenwicht

 De reden dat alcohol op de lijst staat van te ondernemen avonturen is omdat die nieuwe deuren van denken opent. Dat megalomane is nou wel bekend en behoorlijk uitgekauwd. Marihuana, hasj en cocaïne schenken alleen maar bad trips waarin half Rotterdam het over mij heeft en ik dat dan ook hoor bibberend verborgen onder een dekbed achter een met 3 sloten afgesloten deur. LSD lijkt me helemaal niet verstandig. De psychedelica zoals LSD en XTC benadrukken je persoonlijkheid en die is bij mij donker ben ik inmiddels wel achter. Hele arrestatieteams zie ik de stad doorkruisen op zoek naar iemand om de benen te breken. Ketamine zorgt voor een stotterende film in mijn waarneming en dat is het. Geen enkele meerwaarde. Dan heb je nog paddenstoelen maar daar merk ik zo weinig van dat ik net zo goed champignons kan eten. Lachgas vind ik niet echt wat, gewend als ik ben aan het zwaardere spul. En al die nieuwe designerdrugs durf ik niet te consumeren uit angst dat ik het of te lekker vind en een nieuwe verslaving heb gevonden of juist een bad trip krijg en dat hoef van mij echt niet meer. Ik laat die aan de jeugd over. 

Evenwicht is belangrijk. Dat voelt goed aan. Binnen mijn addictieve persoonlijkheid voel ik me er dan ook bijzonder door aangetrokken. Vandaag is het zaterdag en dat is een rustdag. Niet zozeer omdat ik perse het Joodse geloof volg, want aan andere Joodse feestdagen doe ik niets, maar omdat dit in de praktijk het beste werkt. De werkweek is afgesloten dus is het verstandig om direct daarna te rusten en morgen is het zondag dan moeten er toch weer wat dingen gedaan worden. Niet naar de kerk gaan. Ook niet naar de moskee. Of welk gebedshuis dan ook. Maar ik dwaal af. De zaterdag als rustdag geeft evenwicht. En toch schrijf ik deze column. Die is dan ook zelftherapie. Het van me afschrijven van wat er in mijn hoofd speelt werkt helend. Als ik de boodschappen opschrijf op een briefje dan hoef ik ze niet meer te onthouden en kan ik gaan denken aan de taken die ik die dag moet uitvoeren. Wanneer ik vervolgens daar een lijst van maak wordt er weer ruimte gemaakt voor de grote levensvragen. Daardoor speelden er eergisteren zeker wel 5 onderwerpen voor een column door mij heen. Ik heb ze echter niet genoteerd. Ben ook niet uit mijn bed gestapt om een column te schrijven. De productie mag één column per dag zijn zo heb ik als wet vastgesteld en meer zorgt voor falen is mijn ervaring. En juist continuatie is mijn doel ook om mijn einddoel te volbrengen: de publicatie van een nieuw boek. De onderwerpen zijn weg, verdwenen in de nacht, al resteren er nog ergens in mijn archiefkast wat inderhaast verfrommelde notities. 

De column zorgt voor evenwicht. Voor harmonie. Ik meende dat toch wel behoorlijk te hebben bereikt maar de column is een sterke contribuant aan harmonie. Binnen mijn wanhopige zoektocht naar nieuwe rijkdom zijn er inmiddels honderden motivatievideo's gepasseerd en naast het geloven in jezelf, visualisatie, doelen vaststellen, en het hardop uitspreken van je doelen, wordt er ook aangeraden om een dagboek bij te houden. Om je vorderingen bij te houden en natuurlijk je fouten te kunnen analyseren. Dat vind ik niets. Te persoonlijk. Laatste vroeg een vrouw of ik mijn emoties met haar wilde delen en dat heb ik abrupt afgewezen. Kom, ik ga toch niet vertellen wat ik denk. Zo zie ik ook het dagboek niet zitten. Te persoonlijk. Maar een column schijn ik dus wel een plaats te kunnen geven in die kronkelige handelswijze van mij. Terwijl ik hier toch ook wel mezelf behoorlijk bloot geef. Niet alles. Er is altijd weer een deur achter de deur die ik open. Maar toch zeker substantieel. En dat kan ook niet anders gezien de hoeveelheid geproduceerde tekst en het feit dat ik geen fantasie heb, fantasie is te inspannend voor me, dan moet ik echt gaan nadenken, en zoals eerder gezegd ik ben zo'n mannetje die kiest voor makkelijk werk: om een hogere productie te kunnen halen. 

Dus daar ben ik mooi ingelopen. Toch vind ik het belangrijk. Ik vind het belangrijk om verantwoording af te leggen. Om handelingen en denken, eigenlijk gelijke activiteiten, toe te lichten. En dat daarmee een groter gevoel van harmonie wordt bereikt, even melodramatisch bijna hemels, is een onverwachte plus. Deze column is volledig vrijwillig en op eigen initiatief. Al voel ik me soms een marionet. Toch ben ik overtuigd van mijn eigen zelfbeschikking en daardoor zie ik dan ook geen contradictie tussen het niet verbaal willen delen van mijn emoties maar deze wel kunnen uitdrukken met wat getyp. Distantie is hier volgens mij het juiste werkwoord. 

Alcohol staat op de lijst. Ik word een beetje te serieus. Wie weet helpt het medicijn van een goed glas whisky daar tegen. Vandaag is het echter een rustdag. Dus blijft mijn drinken beperkt tot enige energy drinks.