Geheime Diensten

 Er bereikt mij het nieuws gisteren, of is het eergisteren, dat er 22 Russische spionnen Nederland uitgezet worden. Hun aanwezigheid is allang bekend bij onze veiligheidsdiensten de AIVD en de MIVD of misschien zelfs een nog geheimere dienst waarvan we het bestaan niet weten. Ondanks deze kennis mogen de Russen gewoon Nederland intreden en hun gang gaan. Volgens Lars Bové, een Belgische journalist, gebruiken inlichtingendiensten in zulke gevallen het credo "know the devil." Omdat je weet wie het is kan je hem of haar makkelijker in de gaten houden. Ook België heeft recentelijk Russische spionnen uitgezet. In België te Ukkel is het Europese hoofdkwartier van de Russische spionagediensten, 4,6 hectare groot en op dat terrein zijn 220 mensen woonachtig. In Nederland opereren de spionnen vanuit de ambassade. Dat is de vaste werkmethode van spionnen in het algemeen. De Russische ambassade zien we dan geregeld in het nieuws, waar ik me dan, als ooit werkzaam in Den Haag, over blijf verbazen is dat het Russische consulaat totaal genegeerd wordt in dit verhaal. In elk geval in de media. 

De laatste tijd ben ik me gaan verdiepen in de wereld van inlichtingendiensten. Natuurlijk, net zoals velen, ben ik opgegroeid met de films en boeken over James Bond en daar leerde ik al vroeg als autodidact zijnde wat trucen van. Zo herinner ik me dat ik op mijn 12e lees hoe James Bond controleert of iemand echt bewusteloos is door hem een schop in de binnenkant van de knie te geven als zijnde de meest pijnlijke plek van het lichaam dus iemand bij bewustzijn moet wel een reactie vertonen. Zelf heb ik die techniek gebruikt in 2012. Ik verblijf dan bij iemand in Zierikzee, ingehuurd als uitsmijter, als ik liggend op de bank opeens word besprongen door de man waar ik bij logeer. Meteen ga ik in de aanval en geef hem 2 leverstoten maar de man gaat niet neer. Daar ben ik even verbaasd over. Normaal is 1 leverstoot van mij al genoeg om iemand uit te schakelen. In een reflex hurk ik, steek mijn arm uit, en duw mijn vingers in de binnenkant van zijn linkerknie. Een schreeuw van pijn weerklinkt door het huis. Zo, die heeft zijn lesje wel geleerd. Dank je wel, James Bond.

In mijn jeugd werd je doodgegooid met boeken over spionage, later in mijn dertiger jaren was er een golf aan esoterische boeken. Wanneer je een boekhandel binnenging was die van de vloer tot aan het plafond gevuld met spiritualiteit. Tegenwoordig is het meer het menselijk verhaal, de tranentrekkers, psychologie, waar je niet omheen kan.

Ik herinner me ook een boek waar een plaatsvervanger voor Carlos, de meest beruchte terrorist van dat moment, wordt gezocht. De plaatsvervanger wordt gerekruteerd door de CIA of MI5 en moet de rol van Carlos gaan spelen om zo de inside man te worden die de terroristische cellen kan saboteren. Saillant detail is dat de man elke dag havermout moet eten want Carlos moest als kind ook elke dag havermout eten. De man wordt aangeworven omdat hij een lopende moordmachine is en het is deze passage die de richting van mijn leven en de lengte van mijn leven heeft bepaald als leidende factor. In het boek wordt verteld dat onze held van elk voorwerp een wapen kan maken en dat hij zelfs met een opgerolde krant iemand kan doden. Toen ik dat las besloot ik meteen om ook zo te worden. Het woord ninja kende ik toen nog niet. Maar ik werd een Westerse ninja. Anders dan de Japanse ninja die zich bedient van een heel arsenaal aan reguliere wapens maar dat is het dan ook wel, gebruikt de Westerse ninja elk voorwerp binnen handbereik of armbereik of binnen 2-stappen bereik als wapen. Een goed voorbeeld hiervan vinden we in de film RocknRolla, een film van Guy Ritchie, waar één van de acteurs met een potlood een portier doodsteekt. Dit zien we later terug komen in de film John Wick waar onze held gespeeld door Keanu Reeves met een potlood 3 mensen doodsteekt. En zo ben ik door de combinatie van de straatvechter training door mijn vader met mijn karate training en mijn zelf aangeleerde Westerse ninja vaardigheden een behoorlijk complete vechter geworden. Af en toe nodig om je punt duidelijk te maken aan mensen die niet naar woorden willen luisteren. 

Recentelijk heb ik gesolliciteerd bij de CIA en ik ben 3 uur bezig geweest om alle formulieren in te vullen. Maar gezien het feit dat er van hun kant een oorverdovend stilzwijgen wordt gebezigd ga ik ervan uit dat ik niet ben aangenomen. Dat is ook vrij logisch. Je kan voor een baan bij de CIA net zoals voor iedere baan gewoon solliciteren en er zijn dan ook elk jaar duizenden academici die dat dan ook doen. Dus ja, als je als CIA een keuze kan maken tussen een cum laude afgestudeerde PhD met als alternatief een ex-verslaafde die aan de zelfkant van de maatschappij leeft, dan is die keuze snel gemaakt. Pech gehad. Dan gaan we over op Plan B: Continuatie van het papierprikken voor Jobs-Score.

Misschien had ik een goede spion geworden. Maar laten we eerlijk zijn: Ik val te veel op en ik kan niet echt meer tegen stress. Ach, in mijn verhalen ben ik altijd nog een held.