De film Second Act met mijn grote liefde Jennifer Lopez is vanavond op tv. Die film heb ik al in de bioscoop gezien. Hmmmm. Ik ga toch maar even kijken. Laaater.
Er zitten wat pijnlijke momenten in die film dus schakel ik terug naar National Geographic om te kijken of mijn oorspronkelijke planning toch wordt uitgezonden. Op het geplande tijdstip werd Toetanchamon uitgezonden maar nu, 15 minuten verder, is toch Narcowars op tv. Nu heb ik over die cocaïne alles wel zo´n beetje gezien maar vandaag gaat het over heroïne. Toch een veel interessanter onderwerp. Frank Lucas gaat het over, de man wiens leven is verfilmd in de film American Gangster met Denzel Washington in de hoofdrol. De werkelijkheid blijkt toch iets anders dan in de film volgens de documentaire Narcowars. Maar zo gaan die dingen. Het echte leven is vaak ongelofelijk saai of juist uitzonderlijk in elkaar verward dus probeer dat maar eens in een film uit te leggen. Intrigerend om naar te kijken. Naast dat ik me verdiep in seriemoordenaars, verdiep ik me ook in True Crime en dan met name drugsaffaires en aanverwante zaken. Sektes vind ik ook wel het bestuderen waardig. Maar van diefstal, bankovervallen, fraude en de gemiddelde huis-tuin-en-keukenmoord word ik niet echt warm van. Juweliers blijven een niche natuurlijk.
Het is moeilijk uit te leggen wat zorgt dat het ene verhaal boven het gras uitsteekt en dat het andere verhaal nog geen 3 seconden van mijn tijd waard is. Misschien heeft u dat zelf ook wel, beste lezer, en kunnen we elkaar in deze de hand schudden.
Drugs vervult ook een behoefte. Er is vraag naar. Zonder vraag zou er geen aanbod zijn. Er zijn stemmen die drugs, alle drugs, willen legaliseren. Op het eerste gezicht zou dit behoorlijk wat problemen oplossen. We weten echter van een eerdere legalisering van opium van voor de 20e eeuw dat iedereen dan aan de dope gaat en er niets meer wordt gedaan waardoor talloze landen de afgrond instorten.
Oplossingen heb ik niet. Als ik ze wel had zou ik geen werkeloze, hobby columnist schrijvertje zijn. Dan zou ik een hoge pief bij de F.B.I. zijn of wie weet het Witte Huis zelfs. De materie is te ingewikkeld voor me om zonder uitzonderlijke, out of the box antwoorden in deze doolhof van de Minotaurus de uitweg te vinden.
Onze maatschappij is zo. Ingewikkeld en in mijn ervaring ingewikkelder dan vroeger en ingewikkelder in de toekomst. We remmen pas af als we erbij neervallen. Misschien zorgt een goede hongersnood wel voor de oplossing of een mooie tsunami van 80 meter hoog. Een ramp om een ramp op te lossen. Zoals Alexander de Gordiaanse knoop ontwarde. Doorhakken met een zwaard. Maar dat was de echte oplossing niet. Ontwarren is iets anders dan kapot maken en zo heeft Alexander dan ook de profetie nooit vervuld dat hij over de gehele wereld zou heersen. Zo moeten we dus niet denken. In preventie en het oplossen en verbeteren van maatschappelijke omstandigheden zien we meer constructieve vermindering in drugsgebruik. Zelfs meer dan in drugsbestrijding zelf. Een positief alternatief aanbieden.
Maar zo is de mens altijd geweest. Bij fout zijn straf en bij goed zijn een beloning. Dat is wat werkt. Dus dat is wat de enigste praktisch realiseerbare uitweg is uit deze tegen anarchie aanhurkende welzijnsstatus.
"Just Say No." Nancy Reagan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten