Reizen

 We gaan het niet over tijdreizen hebben in deze column of misschien toch wel. Wanneer ik de eerste regel schrijf vloeit daar automatisch een tweede regel uit, en vanuit daar volgt een derde. Met schaken kan ik 3 zetten vooruit kijken en soms 7. Met schrijven zie ik wel de eerste opzet in mijn hoofd verschijnen maar wat de honderdste regel wordt is ook voor mij een mysterie en openbaart zich pas wanneer het moment daar is. Dat zal naar berekening over ongeveer 30 minuten zijn. De toekomst kan ik zien. Noem me maar een visionair. Er zijn echter vele variabelen dus zoals Paul Muad'Dib al zegt in Dune er zijn vele toekomsten eigenlijk allemaal afhankelijk van wat nu gebeurt of morgen. Schaken is een ander spel dan schrijven en schrijven is een ander spel dan visionair. En elk spel kent zijn eigen regels. In de toekomst zie ik dat ik zo boodschappen ga doen bij de Albert Heijn, maar wanneer ik dan verkies om naar rechts te gaan in plaats van naar links kom ik in een toekomst waar ik boodschappen doe bij de Dirk. Er zijn echter bepaalde knooppunten die onveranderbaar zijn welke actie wij als mieren ook uitvoeren. 

De Aarde wordt voortdurend bedreigd en dan heb ik het even niet over een Russische gek die op een knop drukt of de maniakale wetenschapper die virussen verspreidt. Elke actie heeft een reactie. Elke actie kan zorgen voor vernietiging, een klein iets kan grote gevolgen hebben. Gelukkig kan dat ook weer bijgestuurd worden met een kleine actie. Voor iemand gaan staan bij de kassa zorgt dat die persoon 30 seconden later de deur van de supermarkt verlaat en daardoor juist die ene persoon niet ontmoet die noodzakelijk is om dat noodlot te laten geschieden. 

Er zijn vele gevaren maar er zijn ook vele redders in actie. Soms heel duidelijk als je weer eens die sirenes hoort loeien langs je huis, en soms in het verborgene waar alleen een met stof bedekte medaille ergens in een bureaula getuige van is. 

Tot nu toe lukt het redelijk. Onlangs heeft NASA een techniek weten te vinden om meteoren van richting te veranderen, dus dat is ook weer een zorg minder. Ook gorden wij allemaal ons schild om, zeker worden we aangevallen, alom zelfs, maar wij worden daardoor sterker. Je zou het zelfs evolutie kunnen noemen. Mijn visie is dat wij mensen het Universum gaan bevolken en meer. Maar ik hou ook rekening met een scenario of visie zo u wilt waar de toekomst van de mensheid eindig is. Het houdt een keer op. Alles heeft zijn einde. In mijn geloof, mijn hoop op beter, mijn weten, berust al mijn vertrouwen op een eeuwig leven na de dood. Mocht ons bestaan hier onderhevig zijn aan de grilligheid van het noodlot, na de dood zijn we meester van ons leven. 

Correcties zijn uiterst subtiel. Want een steen opzij leggen in de 18e eeuw had de Tweede Wereldoorlog kunnen voorkomen. Hoewel dat in eerste optiek goed lijkt, kan ik u zeggen dat alles wat in ons verleden is gebeurt een reden heeft, een goede reden. Dus dat er een Tweede Wereldoorlog was, is een alternatief voor een slechtere uitkomst van nu. 

Maar ik zou over reizen gaan schrijven en nu heb ik u meegenomen naar mijn zorgen. 

Reizen brengt ons van punt A naar punt B. De kortste verbinding tussen 2 punten is een rechte lijn maar deze route vinden we nauwelijks terug in de infrastructuur van de wereld, zelfs vliegtuigen die toch geen enkel obstakel ondervinden reizen niet in een rechte lijn. We vinden de kortste weg alleen in afstanden van 3 meter ofzo. Dat is een flinke afstand wanneer we 3 millimeter lang zouden zijn en slechts stappen zouden kunnen nemen van 1,5 millimeter daar we echter een stuk langer zijn schieten we met een 3 meter lange reis niet veel op. Dat is de afstand tussen mijn bureau en de bank. 

Als we gaan reizen willen we naar verre oorden. Hawaï, Italië, Zambia of Nepal. En we zijn bereid om een half jaar lang 8 uur per dag ons in het zweet te werken om 2 weken op het strand te kunnen liggen op een exotisch strand. 

Volgens mij ben ik welgeteld bij regel 100. Als u mij niet gelooft tel het maar even na. Tijdreizen is nog niet aan bod gekomen. Nou ja, beetje misschien. En over reizen heb ik nog zoveel te zeggen. Dat overschrijdt echter mijn tijd. En tijd is kostbaar. Het overschrijdt ook de ruimte die ik heb om deze column te plaatsen. Morgen verder. En mocht de wereld dan toch zijn vergaan voor die tijd dan zult u meer geïnteresseerd zijn in de inrichting van uw nieuw verkregen kasteel dan het niet meer ter zake doende schrijven van mijn kant. 

Leef je leven alsof morgen niet bestaat maar plan je leven alsof je duizend jaar gaat worden.

Tot morgen!