Het is belangrijk voor mijn functioneren dat ik omringd word door mensen die zichzelf fantastisch vinden. Door de jaren heen heb ik gemerkt dat mensen met een lage zelfwaarde aanstoot nemen tot het gigantische aura van zelfvertrouwen dat mij omringt, ook wel het olifant-in-de-porseleinkast-effect genoemd. Vervolgens gaan deze minkukels over tot het verspreiden van kwade roddels en het beramen van minne streken. Maar ik zeg maar zo: "Als klootzakken slecht over je praten doe je zeker iets goed."
Ik kan dus alleen maar toejuichen dat we tegenwoordig 17 miljoen koningen en koninginnen hebben rondlopen in Nederland. Met name de jeugd heeft een ego waar ik in mijn tienertijd in verering voor zou buigen. De term koning is daardoor echter wel gedevalueerd en om mezelf nog enigszins te onderscheiden zie ik mezelf dan ook als keizer en als ik er echt zin in heb een engel, en dan natuurlijk een aartsengel, de engel Gabriël. In mijn vroegere psychoses dacht ik ooit dat ik Jezus of God was. Dat denk ik niet meer. In Genesis 32 worstelt God met Isaak en heeft aan Isaak een zware dobber. Ik heb een hekel aan fysiek contact met mannen en daarvoor zal ik nooit gaan worstelen met een man. Dat zorgde dat ik die optie kon schrappen van mijn lijst. Of ik iemand als een personificatie kan kenmerken hangt af van overeenkomsten in verschijning of in karakter. Dat ik Jezus ben kan ik dan ook verwijderen uit mijn inbeeldingen. Ik heb niet het karakter van Jezus. Niet het goede waarvoor hij zo bekend is maar ook niet het kwade dat minder bekend is. God is dood en Jezus ook en dat is goed. Geloof me.
Ik ben de mens Erik de Groot.
Koning Willem-Alexander is in 1967 geboren, een jaargenoot van mij, en in 2013 tot Koning gekroond. De man heeft een flinke vooropleiding gevolgd om een waardige Koning van Nederland te kunnen worden. Als kind wennen aan de overvloedige media aandacht, daarna het lyceum gevolgd door 2 jaar dienst bij de Koninklijke Marine en uiteindelijk zijn doctoraal gehaald in geschiedenis aan de Rijksuniversiteit Leiden. Koning Willem-Alexander heeft zich gespecialiseerd in waterbeheer en is daarnaast een fervent piloot.
Zijn moeder Prinses Beatrix, heb ik 2x ontmoet. De eerste keer tijdens haar bezoek aan Goedereede in 1978 waar zij het carillon opent van de Catharina-Toren. Juichend en zwaaiend sta ik langs de weg als knulletje van 11 jaar oud. Ik was, en ben, zeer vaderlandslievend en koningsgezind. Maar anders dan Johan Vlemmix kraai ik dat niet elke ochtend van de daken. Ook zie je me nooit in oranje. Maar die vlag, dat trotse rood wit blauw, is heilig voor mij en onze regerende monarch dus ook.
De tweede keer dat ik Prinses Beatrix ontmoet is bij het 40-jarig jubileum van Poetry International Festival in Rotterdam. Achterin de zaal gezeten rekte ik herhaaldelijk mijn nek uit om een glimp van de koningin op te vangen. Daar heb ik zelfs nog een leuke foto van haar genomen die ik helaas in één van mijn vier huisontruimingen ben kwijt geraakt. Ik herinner me haar binnenkomst in de zaal onder luid applaus. Dat ze werd rondgeleid en ik op armafstand van haar stond twijfelend of ik het lef had om haar aan te spreken en haar hand te drukken. Dat moment ging voorbij. En dan is daar het moment dat ik beneden in de lounge gezeten van de Rotterdamse Schouwburg waar het evenement zich afspeelde, Koningin Beatrix van de trap zie afdalen. Een werkelijk majesteitelijk ogenblik.
Onze koning heeft dan ook grote schoenen die hij moet vullen. Dat lukt hem wel vind ik. Op zijn manier. Koningin Juliana deed het zo, Koningin Beatrix had weer haar eigen invulling, en zo doet onze Koning Willem-Alexander het ook op zijn manier. En zo hoort het ook.
Als mijn leeftijdsgenoot zie ik hem wel als een soort vriend. U weet daar ben ik makkelijk in. Mij is ooit gevraagd wie ik als vriend zie en mijn antwoord was; "Iemand die de deur voor me opent die zie ik als vriend." Dit antwoord komt voort door mijn constante problemen of ik aan een deur moet trekken of duwen om die open te krijgen. Maar zo simpel ligt het ook voor mij. Andersom geldt het natuurlijk ook. Degene voor wie ik de deur open is ook een vriend. En hoewel ik die daad nog niet heb verricht voor Koning Willem-Alexander is er wel de intentie.
Laatst voelde ik een behoefte in me opkomen om even geld te pinnen bij de pinautomaat. Moe van het telkens maar weer achterna lopen van instinctieve gedachten onderdruk ik deze tegenwoordig vaak. Dus ook nu. Twee uur later lees ik bij Rijnmond dat de konings is langs geweest. Ik ben hem misgelopen.
En dan is er het nieuwsbericht dat Koning Willem-Alexander Koningsdag komt vieren in Rotterdam. Een nieuwe kans om de man in levende lijve te ontmoeten. 27 april 2023: de afspraak staat in mijn agenda.
Leve Nederland! Leve Oranje! Leve de Koning!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten