"In liefde en oorlog is alles geoorloofd." De eerste uitspraak van dit nu algemeen geaccepteerde gezegde is van de dichter John Lyly in zijn boek Euphues: The Anatomy of Wit gepubliceerd in 1578.
Een goed voorbeeld hiervan vinden we in de Ilias van Homerus. Of dit nou een fabel is of een historisch verslag is, is nooit helemaal duidelijk geworden. Het verhaal is echter een klassieker geworden en bijzonder boeiend. En de liefde die hier centraal staat is tussen Paris en Helena. We zien in dit epos van alles gebeuren: ontvoering, vreemdgaan, jaloezie, moord, verkrachting en oorlog. En dat allemaal om 1 vrouw. Dat zie je vandaag de dag niet meer gebeuren. Nu zijn we beschaafder geworden en voeren we alleen oorlog om macht en geld.
Ik weet niet of Lyly met alles nou ook echt alles heeft bedoeld. Ik vermoed dat Lyly het heeft over bloemen sturen en eens een keer telefoneren. En dus niet zoals sommige mensen dit gezegde opvatten met stalken, gijzelen, chanteren, en desnoods vermoorden want ja, kan de vrouw niet van die man zijn dan zal ze ook van niemand zijn, of speelt ergens in de kronkels van dat hoofd een verdraaide Romeo en Julia variant af.
Graag zou ik zeggen dat ik hierin zondenvrij ben, en dat zeg ik ook maar de waarheid gebiedt mij ook om te zeggen dat ik dan lieg. En mijn vele exen, stuk of 15, zullen dat allemaal volmondig en luidkeels willen beamen. Overigens ben ik op dit moment single dus bij interesse...bel me. Sorry voor dit intermezzo. Even reclame maken. Zo kan ik me herinneren een ex zeker wel 30 keer op een dag gebeld te hebben. Of de schedel van een geitenkop aan de voordeur te hebben gehangen van de nieuwe minnaar van mijn ex. En volgens mij ligt er ook ergens een lichaam op de bodem van de zee van een man waar mijn ex mij mee bedroog. Beetje dramatisch achteraf. Een tijd geleden vroeg een ex of ik bij haar wilde intrekken maar dan moest ik wel even haar huidige vriend de deur uit trappen. De handeling op zich heb ik geen moeite mee. Het feit echter dat de kans 95% is dat ik dan in de gevangenis beland is iets waar ik wel moeite mee heb. Ik ben één keer zo dom geweest om voor een vrouw de bak in te gaan maar het blijft geen feest. Ik bedoel: ze voeren ook geen oorlog meer vanwege een vrouw dus waarvoor zou ik dan een ruzie daarover beginnen. Maar liefde is een zeer heftige emotie en daarvoor ben ik tegenwoordig wat afstandelijk in mijn relaties want voordat je het weet heb je weer drama. En dan zullen er geen lichamen de grond in gaan maar die wervelwind van gevoelens die je gedachten volledig beheersen heb ik even helemaal geen zin meer in. Mijn goede raad voor de mannen op zoek naar een relatie of met liefdesverdriet: ja, die heb ik dus niet. Het is gewoon flink balen allemaal en alleen tijd, toch nog wat goede raad, geneest de bittere wonden. Toch nog goede raad: blijf op die bank zitten en laat je niet door je gedachten tot vreemde acties verleiden. Volg de duivel niet. Is voor iedereen beter. Je krijgt die vrouw toch niet door de gek uit te hangen. Dus wil je enige kans hebben doe het dan rustig aan. Dat wat betreft liefde. Een onderwerp dat wel mijn hart aangaat. Een behoorlijke passie. Maar ik dwaal af.
Oorlog. Ja, binnen oorlog wordt alles zeker als alles beschouwd. En men gaat er dan vanuit de oorlog toch te winnen en dat deze barbaarse daden dan uit de geschiedenisboeken worden geschreven. Zoals de vele burgerslachtoffers door de bombardementen van de geallieerden, en de massaverkrachting van Duitse vrouwen door de Russen. De Russen zijn nou weer flink bezig in Oekraïne en daar worden we in het Westen ook goed van op de hoogte gebracht als bewijs van de legitimiteit van onze stellingname in deze oorlog. Maar nu heb ik wat contacten in Rusland en ik kan u zeggen dat zij precies hetzelfde beweren van Oekraïne en volledig zwijgen over eventueel door Rusland gepleegde martelingen en massa executies. We hebben dit natuurlijk ook gezien in de burgeroorlog van Syrië. Zodra er ergens clusterbommen, zenuwgas, of in stukken gehakte mensen werden gevonden, riepen beide partijen om het hardst en zo snel mogelijk dat de andere partij de schuldige was.
Laten we eerlijk zijn mensen. Oorlog is vreselijk. Barbaars. En beide kanten maken zich schuldig aan onmenselijke daden. Al is het maar van een kogel jagen door het lijf van een medemens. Het is allemaal wat minder dan vroeger toen de mensen oorlog moesten voeren met zwaarden en pijl en boog. Dat is toch wat anders dan een simpele kogel. Maar om een clusterbom te hebben in zijn wapenarsenaal of zo'n mooie CIA drone met vliegende messen zou de gemiddelde middeleeuwse warlord zijn rechterarm voor geven.
Het is één van de mysteries van het leven waarom mensen elkaar dit aandoen, zeker in deze meer beschaafde tijden. Het allemaal wijten aan het ooit eten van een appel lijkt me een goedkope smoes. De afkomst van apen als oorzaak aanwijzen kan niet kloppen. Alleen een mens kan dit andere mensen aandoen.
Gaat er een atoomoorlog komen vanuit de zienswijze dat alles is toegestaan in oorlog? Dat is de vraag, en op het moment speelt die gedachte mij zeker door het hoofd wanneer ik mijn hoofd te ruste leg. Het is onmogelijk om je voor te stellen dat mensen hiertoe in staat zijn. Maar ja, Dahmer kijkt ook iedereen naar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten