De Allesverklarende Theorie

 Waar te beginnen? Misschien bij het begin.

Allereerst wil ik benadrukken dat er geen toeval bestaat. Dat is duidelijk als we om 15.00 een afspraak hebben en we daar onze vriendin ontmoeten, dat is minder duidelijk bij de huidige natuurrampen. Elke oorzaak heeft een gevolg. En om het nog ingewikkelder te maken: soms komt het gevolg voor de oorzaak.

Het begin. Voor zover ik heb kunnen achterhalen zijn de allereerste verzen van Genesis in de Bijbel waarin onze schepping wordt verteld, juist. Letterlijk juist. Wij zijn ontstaan uit zand ( of modder, zo je wilt ) en door inblazing van de pneuma ( de levensgeest ) zijn wij mens geworden. 

Nu kun jezelf wel zien dat de oorsprong een heel ingewikkeld verhaal is. Van de dinosaurus, van mensachtigen, van de steentijd, enz. enz. De precieze details kan ik je ook niet vertellen. Is onze oorsprong op Aarde? Of zijn we door Aliens hierheen getransporteerd om te oogsten? En zo ja, waar komen we dan vandaan? 

1. Wat ik weet is dat de redelijk ontwikkelde mens een slaaf was van Aliens die zich voordeden als hun Goden. We zien in de wereldwijd voorkomende piramides nog een nalatenschap van hun GPS-systeem. Deze Goden wilden betaald worden in offers. Mensenoffers. Dit komt omdat ons bloed bepaalde krachten heeft. Of misschien vinden ze het gewoon lekker. Deze Goden ( of Aliens dus ) zijn allemaal gedood en de mens werd bevrijd uit die slavernij. De Aliens hergroepeerden zich en vielen massaal aan op 31 oktober 1938. Dit leidde tot de Duizendjarige Oorlog ( zoals beschreven in Openbaringen ) die wij hebben gewonnen en die zo wreed was dat de Aarde in omtrek 10 meter dikker is geworden door alle zandkorrels van de gesneuvelden en dat er niets leeft in een 6 miljoen lichtjaar radius van onze planeet. We hebben de klok weer terug gezet en de herinnering is verwijderd omdat deze gewoon te bruut is om te willen weten. Daarna heeft Hitler de Tweede Wereldoorlog gewonnen. Dit is terug gedraaid door de eerste uitvinder van tijdreizen. Deze heeft in de alternatieve geschiedenis ( onze geschiedenis dus ) een marginale rol toebedeeld gekregen, hoewel muziek de hoogste vorm van de bekende communicatie is, dus al te veel wil ik zijn huidige rol ook niet bagatelliseren. Het stokje is overgenomen door de tijdreiziger van deze tijdlijn en die corrigeert waar nodig is de geschiedenis daarbij rekening houdend met de vele variabelen. De Aliens kijken naar ons als hun populairste soap, en zo nu en dan doen ze een halfslachtige poging tot aanval door het afvuren van een kanon op onze planeet. Dat zijn de meteoren die vaak te klein zijn om enige schade aan te kunnen richten. Maar soms zit er wel een grote bij en dan hebben we mazzel dat die ons net niet raakt. Richten is een kunst van die afstand. In de toekomst zullen wij het Universum bevolken en de Aliens gaan ontmoeten, waarbij we moeten zorgen dat we tegen die tijd tot de tanden bewapend zijn want voor de Aliens blijven wij mensen een bijzonder lekker hapje. Je moet het zo zien: wat een koe is voor ons, zo zijn wij voor de Aliens.

2. Elke actie heeft een reactie. Als je mij een klap geeft, geef ik je een klap terug. Dat is logisch. Een duidelijke oorzaak en gevolg. Maar alles wat gebeurt tot het waaien van de wind toe is een reactie of een actie en binnen de orde van de natuur is niets toeval. Alles heeft een betekenis. Dat wij die betekenis niet begrijpen is iets anders. 

3, De mens. Alles is opgebouwd uit moleculen, atomen, bacteriën, cellen en meer van dat soort werk. Dat is ook de oorspronkelijke beginvorm van leven. Wij, maar ook al het andere wat je ziet en ook wat je niet ziet, ontlenen onze vorm aan deze moleculen ( voor het gemak benoem ik deze eencelligen verder in deze tekst onder die noemer ). Het enigste oorspronkelijke van ons lichaam is onze ziel, of pneuma, al het andere zijn zelfstandige levensvormen die zich hebben verzameld om ons lichaam te vormen. Wij mensen menen aan de top te staan van de voedselketen op onze planeet, terwijl we niet meer dan een vleesklomp zijn die bestuurd wordt door een groepje moleculen. Daar zijn kwaadwillende moleculen bij en daar zijn goedwillende moleculen bij.

Ik sta voor de klas te doceren en vertel jullie de bovenstaande alinea. Om mijn woorden in beeld te zetten gooi ik een prop papier naar een leerling die hem net niet raakt en op de grond valt. 

Het verhaal dat ik vertel is een brug die ik vorm van mijn goedwillende moleculen naar jullie goedwillende moleculen. Dat noemen we de juiste frequentie vinden. De prop papier waarmee ik niet alleen een daad van agressie verricht maar tevens chaos creëer op de vloer van het klaslokaal is een actie van mijn kwaadwillende moleculen. 

Als politieagent dien je als je wordt opgeroepen om iemand te helpen ervoor te zorgen dat jouw goedwillende moleculen contact maken met zijn goedwillende moleculen of dat je zijn kwaadwillende moleculen overwint of in ieder geval terug dringt. Je moet goed begrijpen dat het conflict niet gaat over de mens die voor je staat maar over waar die mens uit bestaat. Goedwillende en kwaadwillende moleculen. Voor het gemak noemen sommigen deze kwaadwillende moleculen onder de noemer demon. Als iemand onder invloed is, van drugs of alcohol, dan hebben de kwaadwillende moleculen meer macht. Dat is hun doping. 

Bloed heeft binnen deze moleculaire vormen weer een bijzondere kracht. Vandaar dat wij ook zoveel nadruk leggen op het voorkomen dan wel beteugelen van agressie. Bloed maakt ongekende krachten vrij. Een goed voorbeeld zien we bij pitbulls. De pitbull groeit rustig op totdat hij in zijn eerste gevecht belandt en dan zijn eerste druppel bloed proeft. Daarna wil de pitbull niets anders dan vechten. Tot de dood. Bij mensen zien we die importantie in het afleggen van eden. Ik durf rustig te zeggen dat als je een bloedoffer brengt om je eed te bekrachtigen dat je dan een punt van geen terugkeer bent gepasseerd. Of dit nu je eigen bloed is of van iemand anders. Hoewel het eerste het zwaarst telt. 

Kortom: De oorspronkelijke bewoners van Aarde, de moleculen, willen hun macht niet uit handen geven en regeren via onze lichamen. Alleen door zelfreflectie ( Ken U Zelve ) komen wij tot de kennis welke actie onze oorspronkelijke zelf is. Meestal komen de belangen trouwens overeen. Een parasiet wil nu eenmaal dat het goed gaat met zijn gastheer. 

4. Hoe zit dat nou met natuurrampen, klimaatverandering, moord, de loterij winnen, auto ongelukken? De natuur denkt in een cyclus. Die is ons bekend: lente, zomer, herfst, winter. Je wordt geboren, je leeft en je sterft. En vanuit die cyclus ontstaat een nieuwe cyclus. Uit verwoesting wordt de Phoenix geboren. In die tijd leven we. Elke actie heeft een reactie. Willen wij dus deze periode doorstaan en overleven dan dienen wij een reactie af te geven op de actie die weer een reactie is. We hebben eerder laten zien dat we van de natuur kunnen winnen. Boten varen over de zee. Huizen staan voor eeuwen. We hebben voedsel ongeacht het weer. De vraag is of het gaat om winnen of dat het gaat om verzoenen. De natuur is als een God die zijn offers wilt. En die offers brengt de ontwikkelde mens niet meer dus komt de natuur die halen. Daarnaast speelt ook het lot een rol. Het onafwendbare lot. Dus is het misschien gewoon even slikken en ons verlies pakken. Uiteindelijk, en sommige atheïsten zullen dit niet willen horen, is het God die beschikt. En als we van Gods plan het programma hadden dan konden we met een dubbeltje de wereld rond reizen. Met andere woorden: vaak hoor ik de mensen klagen over wat hun gebeurt, het onrecht dat hun is aangedaan, en daarvoor stoppen ze met hun bezoek aan de kerk. Alsof de nietige mens de grootsheid van God kan begrijpen. Ja sorry mensen, dat kan je niet. Je kan het wel accepteren. En bidden, zo af en toe eens bidden, dat zou leuk zijn. 

Alles heeft dus op het hoogste level een betekenis en waarde. Ook de slechte dingen. Daar wij echter niet op het hoogste level functioneren raad ik je aan de slechte dingen te voorkomen. Ook omdat dat dan weer ook de bedoeling is. Snap je? 

Eindwoord: Al het bovenstaande bestaat tegelijkertijd en zijn factoren waar we rekening mee dienen te houden. Wij willen aan de top staan en daarvoor zullen we moeten knokken. Niemand heeft ooit gezegd dat het makkelijk zou zijn. Wel dat het het waard is. Dat wel. 

Conversatie met God

 1: Goedemiddag.

2: Hallo.

1. Het idee is bij me opgekomen om een interview met U te houden naar aanleiding van het geconstateerde feit door mij dat mensen beweren dat ze met God of de duivel hebben gesproken en dat het allemaal maar de zoveelste onzin is. En ik wil een authentiek verslag de wereld in sturen. Ik begrijp dat U het daar mee eens bent en ter beschikking staat voor een interview?

2: Dat klopt.

1: De eerste vraag die bij me opkomt is: Hoe oud bent U?

2: 8.057.714 jaar en 12 maanden.

1: Wat is Uw naam?

2: Dat is geheime informatie. Houd het maar op het Bijbelse: "Ik ben Ik."

1: Pfoe, even mijn hoofd open zetten. Waar houdt U van?

2: Mensen, natuur en chocolade.

1; Bestaat U?

2: Ja

1: Wilt U nu alvast iets zeggen?

2: Het is fijn om rechtstreeks te praten en ik hoop dat de mensen begrijpen wat een voorrecht dat is. Het is weer eens wat anders dan een struik met een stem. Hahaha.

1. Waarvoor zegt U nooit iets?

2. Heeft het zin?

1. U bent toch almachtig?

2: Dus?

1. Dan kunt U toch wel antwoorden op alle vragen en smeekbeden?

2. Vragen en smeekbeden zijn eigenlijk uitspraken van twijfel aan Mijn regering. Als iemand twijfelt heeft het geen zin om te antwoorden.

1. Wat is de zin van het leven?

2. Niet teveel vragen stellen. Hahaha, Grapje. Het leven is een test. Daarnaast zijn jullie kinderen van Mij en wil Ik zoveel mogelijk zonen en dochters krijgen. Maar dan wel alleen de goede.

1. Bestaat er een Hel?

2. Ja.

1. Bent U de baas van de Hel?

2. Ik ben over alles de baas dus ook de Hel.

1. En de duivel?

2. Wat is daarmee?

1. Is hij niet de baas?

2. Nee.

1. Wat is zijn rol dan?

2. Gaan dit interview over mij of niet?

1. Jawel, jawel. Sorry, sorry. Wat is Uw visie op de toekomst?

2. Een mensheid die in het materiële zich verspreidt door het Universum en in het Hemelse zich vermenigvuldigt als heersers over onnoemelijke Univbersums.

1. Eet U?

2. Tuurlijk eet ik.

1. Moet U dan ook naar de wc?

2. Ja. En ik gebruik toiletpapier.

1. Wordt U weleens ziek?

2. Vroeger wel. In het begin van mijn bestaan. De laatste 7 1/2 miljoen jaar niet meer.

1. Waarvoor worden mensen ziek?

2. Als straf. Als lijdensweg voor de dood ( hiermee wordt loutering bedoeld, aanvulling van interviewer ). Als balans voor anderen die niet ziek worden. En omdat ze gewoon dom zijn. Daar weet jij alles van met je TBC.

1. Ja, dat weet ik nog wel. Dat was inderdaad niet slim. 

1. Geniet U van het leven?

2. Het gaat. Het wordt allemaal een sleur na zo lange tijd en er zijn veel herhalingen. De laatste tijd is het wel weer interessant.

2. Je tijd zit erop, jongen. Nog één laatste vraag want Ik heb meer te doen dan kletsen.

1. Ik zit te denken. Hmmm, de vraag die bij mij opkomt is een vraag die veel mensen hebben: "Hoe kunnen wij U bereiken? Hoe bereikt ons gebed U?

2. Ik ben overal. Als je Mijn naam schreeuwt, hoor Ik je. Als je Mijn naam fluistert, dan hoor Ik je. Zelfs als je aan Mij denkt, dan hoor Ik je. Maar Ik ben niet de MacDonalds, dus Mijn antwoord als Ik al antwoord is er niet binnen 10 seconden of 10 weken. Ik denk lange termijn en als jouw puzzelstukje inpast in de grote puzzel pas dan zal je vraag beantwoord worden. Einde gesprek. Amen en Hallelujah enzo hé. 

1. Ja, Amen. Dank U voor dit gesprek.

2. ( stilte )

Einde gesprek met God.

Trilemma van Agrippa

 Bij de voorbereiding van dit Blog heb ik mijn gedachten laten gaan. In wezen hangt het van de schrijver af of hij zorgt dat de waarheid van een stelling wordt aangetoond of juist niet. De beargumentering stopt wanneer de schrijver dat wil. Agrippa heeft als beste vriend van Augustus wel een streepje voor bij mij, maar zou hij een voorkeursbehandeling willen, en wat heeft Erik de Groot in dit tijdperk nog te maken met de vrienden van Augustus van toen. Agrippa kennende zou hij zelf niet willen dat ik zou liegen of de waarheid zachter maken om hem te ontzien. Sterker nog, hij zou het me, als eerbare Romein,  kwalijk nemen. Dat is duidelijk. Daar hou ik van. Duidelijkheid. 

Dit is mijn commentaar over het Trilemma van Agrippa: Mensen die zeggen dat er geen "De Waarheid" is, plaatsen zich op een elitair podium maar zeggen daarmee ook dat ze wel "De Waarheid" acceptabel vinden dat er geen waarheid is. Met andere woorden deze moralistische filosofen zeggen zelf dat ze leugenaars zijn, en dus kunnen we hun mooie meningen met een gerust hart naast ons neer leggen.

Sorry Agrippa, het zijn harde woorden maar het troost je misschien dat ik er 2.000 jaar over heb moeten denken voordat ik een weerwoord kan formuleren op je stelling. 

Agrippa en democratie

 Democratie betekent dat door een meerderheid van stemmen een besluit wordt uitgevoerd. De meest correcte vorm van democratie is een volksreferendum waarbij iedereen stemt. In de moderne tijd zou het mogelijk moeten zijn dat volksreferendums algemeen gebruik worden door het mogelijk te maken te stemmen vanaf je computer of smartphone. Iedereen is echter nooit iedereen geweest. Criminelen worden vaak uitgesloten en er is een leeftijdsgrens. Maar kunnen we wel zeggen dat democratie een rechtvaardig systeem is als een meerderheid van 50,1% besluiten neemt waar 49,9% het niet mee eens is. Zoals we hebben gezien met het besluit van het Verenigd Koninkrijk om uit de Europese Unie te stappen. Ook zien we dat het volk, Jan Hagel, sterk onderhevig is aan de waan van de dag en dat die waan van de dag weer wordt voorgeschreven door de media. Wat er op neer komt dat wie de media controleert eigenlijk regeert. Daarnaast menen "wijze mensen" dat het volk, niet iedereen maar toch behoorlijk veel, de reikwijdte niet kan overzien van een besluit en daarvoor niet handelingsbekwaam moet zijn. We zien dan ook in alle democratieën dat er een gekozen volksvertegenwoordiging is die regeert. Ook daar zien we dat een meerderheid van 1 stem doorslaggevend is in de stemming. En zo kan een land rustig 8 jaar geregeerd worden terwijl 49% van de bevolking niets heeft in te brengen. Volksvertegenwoordigers zijn echter ook niet vrij van externe invloeden. Een envelop met inhoud, een belofte van een mooi baantje, of die gratis vakantie naar Hawaï. Ook zijn er lobbyisten van bijv. multinationals die politici platlopen om hun stem te winnen. 

Democratie is begonnen in Griekenland en wel in Athene en eerst hadden alleen de vrije, mannelijke burgers stemrecht en dan kon je alleen uitkiezen, eigenlijk zoals nu ook, uit een beperkt aantal, voorgeselecteerde kandidaten. Dus ja, wat is democratie? 

Een paar jaartjes verder zien we dat Rome op een punt is gekomen waar zij gaat kiezen of zij geregeerd word door de senaat ( democratisch ) of dat zij overgaat in een monarchie. Een paar jaar daarvoor is Julius Caesar nog vermoord door de senaat om dezelfde reden, maar die senatoren leven zelf ook niet meer.  En nu staat Octavius op het punt gekozen te worden door de senaat als keizer. Keizer Augustus. De senaat weet het nog niet en Agrippa, in zijn rol als volksvertegenwoordiger maar ook de beste vriend van Octavius, houdt een rede om de senaat te overtuigen.

Die ga ik zo lezen. Eerst een boterhammetje eten. Een shaggie roken. Dan dus lezen. En dan uiteindelijk, dan zijn we zo een uur verder, ga ik verder met dit Blog.

Ik heb AI gevraagd wat de beste staatsvorm is en zonder zijn hele antwoord nu te kopiëren en plakken zal ik het even samenvatten ( ik ben nog van de oude generatie die zelf kan denken ). Er zijn 4 regeringsvormen, in mijn ogen zijn dat er dan 2, en de juiste staatsvorm hangt af van de regerende partij. Zelf ben ik voorstander van een totalitair regime, mits dat een wijs en rechtvaardig staatshoofd is. We zien keer op keer dat democratie snel verzandt in de besluitvorming en daardoor eigenlijk nooit echt tot regeren zelf komt. In een steekproef, noem het mijn volksreferendum, is het iedereen het wel eens met mijn mening. Behalve communisten, die Stalin en Putin als God hebben dus dat begrijp ik even niet, en anarchisten die hun vuurwapens van Colt en Smith & Wesson kopen van de aan hun uitbetaalde sociale welvaartsuitkering waarna ze vervolgens in hun Volkswagen busje stappen om te tanken bij Shell. 

Rome heeft een simpele vorm van totalitarisme. De keizer wordt gekozen of benoemd of erft de titel, en doet hij het niet goed dan wordt hij vermoord door zijn eigen lijfwacht die vervolgens ook meestal zijn opvolger maar meteen benoemt. Simpel en zeer doeltreffend. 

Octavius heeft de meeste stemmen al. Hij heeft getoond een krachtig en rechtvaardig leider te zijn en in dat proces ook de meeste van zijn tegenstanders gedood en dat scheelt in het aantal tegenstemmers. Later als hij Keizer Augustus is geworden zal de senaat hem vele titels en functies willen geven die hij allemaal beslist weigert aan te nemen maar na lang aandringen toch accepteert. Als we kijken naar de enorme, enorme hoeveelheid geld die Augustus uitgeeft aan liefdadigheid en evenementen om de Romeinse burgers te vermaken, durf ik wel te zeggen dat die slimmerd gewoon bezig was met een verkapte verkiezingscampagne. Een bekend Romeins gezegde is: "Geef het volk brood en eten" en zelfs nu wordt deze stelling nog gebruikt door politici om hun zin te krijgen.  

Agrippa zegt eerst dat een heerser niet zijn eigenbelang voorop mag stellen. Dat glorie gedeeld moet worden maar dat falen alleen gedragen wordt. Dat er concurrentie onder het volk zal zijn waarbij het voordeel van de buurman als nadeel van zichzelf wordt beschouwd. Agrippa meent verder dat een totalitaire staat zijn bevolking als ondergeschikten ziet. En dat geld, veel geld, klachten kan opheffen. Dat een alleenheerser vaak van de gelegenheid gebruik maakt om zijn tegenstanders of mensen die hij niet mag op te ruimen, dat wil zeggen: de gevangenis, de dood, verbannen. Dat er mensen zullen zijn die een natuurlijke afkeer van een heerser hebben omdat 1. zij het niet zijn en 2. de heerser in hun nadeel regeert. En ook juist het tegenovergestelde, dat er vlijers zullen zijn, naar de mond praters, slijmballen, die alles zullen zeggen en doen wat nodig is zodat de heerser in hun voordeel besluiten neemt. 

Agrippa gaat verder met de opmerking dat een alleenheerser niet zomaar een baantje is maar veel inspanning vraagt van de werker en dat deze dan ook een goede gezondheid moet hebben wil hij zijn functie goed kunnen vervullen. En zo spreekt Agrippa nog een tijdje verder, als de beste vriend van Augustus speelt hij advocaat van de duivel. 

Kortom: Agrippa is voor een alleenheerser maar dan wel mits dit en mits dat. Eigenlijk is zijn rede een handleiding voor hoe iemand moet omgaan met de macht als hij alleen regeert. En wat Agrippa zegt is dat je dan juist niet alleen moet regeren. Een man alleen kan de baas zijn door met ijzeren vuist te regeren maar de geschiedenis en zijn volk zal nooit goed over hem spreken. De contradictie is, zo zegt Agrippa, dat een goede alleenheerser juist niet in zijn eentje regeert maar vanuit delegeren naar, en ondersteuning van, zijn onderdanen. Zeg maar een continue dialoog.

Augustus neemt de raad van Agrippa aan en wordt de meest geliefde heerser van Rome. En natuurlijk worden er onafhankelijk daarvan aanslagen op zijn leven gepleegd die hij dan weer allemaal overleeft. Politiek polariseert. En in de woorden van Tears for Fears: "Everybody wants to rule The World." Maar ja. ze zitten al te zeiken als je ergens op een bankje zit dan ken je net zo goed zorgen dat ze echt iets te zeiken hebben. 

Zonder Agrippa, en zonder al die andere naamloze vazallen, had Augustus nooit kunnen worden wie hij geworden is: De Bouwmeester van het Romeinse Rijk. 

De mariniers van de USA hebben een verplichte lijst van boeken voor iedere rang om te lezen. Ik stel voor dat de rede van Marcus Vipsanius Agrippa verplicht leesvoer wordt voor de hoogste rang.

Train jezelf resoluut om vrede te bereiken

 Er worden veel uitspraken aan de Boeddha toegeschreven. Zo ging dat als je vroeger populair was en eigenlijk nog steeds. Als de Boeddha vandaag de dag had geleefd hadden we echter zeker geweten wat hij wel en wat hij niet zegt omdat zo goed als alles wat iedereen doet, dus zeker een goeroe als de Boeddha, wordt vastgelegd door minstens 20 smartphones van enthousiaste vloggers. Die luxe was er vroeger niet en we moeten vertrouwen op geschriften die soms na honderden jaren pas een orale vertelling registreren van een, toen helemaal, fantasierijke verteller. 

Omdat ik echter verwantschappen zie tussen mij en de Boeddha ( dat durf ik nu wel te zeggen want opsluiten in het gekkenhuis heb ik al gehad ) vind ik mezelf wel de juiste persoon om te kunnen zeggen of een uitspraak authentiek van de Boeddha komt of van een overenthousiaste fan. Voor zo ver ik in reïncarnatie geloof kijk ik niet zozeer naar oude bezittingen zoals de Tibetaanse monniken doen om een reïncarnatie te vinden, maar naar overeenkomsten in karakter en dat meen ik wel aan te treffen in de Boeddha. Overigens vind ik het maar een nep-methode van Tibet want toen ik zelf ook aan die test meedeed koos ik precies dezelfde spullen uit als het kind dat dan de zogenaamde reïncarnatie moet voorstellen. In mijn optiek gooien ze gewoon wat oude troep neer en de oorspronkelijke bezitting wordt opgepoetst waarna een kind, of ieder ander wat dat betreft, automatisch het glimmende voorwerp zal uitkiezen. Gewoon de zoveelste zwendel dus. Maar even afgezien daarvan durf ik vandaag rustig voor de Boeddha te spreken en wat mij betreft mag je er zelfs van uitgaan dat de Boeddha nu tegen je spreekt. In het Nederlands. 

Boeddha is geboren als een prins die beschermd opgroeide en toen hij werd geconfronteerd met de ellende van het leven, afstand deed van zijn kroon en de wereld introk. Hij gaat dan 7 jaar in mediatie als asceet onder een boom zitten. Dat is het uiteindelijk ook niet. En na luxe gekend te hebben en totale armoede, is zijn uiteindelijke leer die van matigheid. 

"Train jezelf resoluut om vrede te bereiken."

Het zou een uitspraak van Bruce Lee kunnen zijn. Als je maar hard genoeg de martial arts traint durft niemand meer met je te vechten. 

De Boeddha bedoelt echter met training, het trainen van zelfbeheersing. En dan niet zozeer dat je niet in woede uitbarst maar het beheersen van wat je eet, van wat je zegt, van je ademhaling etc. Kortom een volledige beheersing van al je handelen. Ik denk dat je daarvoor je eerst bewust moet worden van wie je bent en wat je doet. Dus stap 1 is de bekende Vrijmetselarij uitspraak: "Ken U zelve." Die trouwens origineel afkomstig is van de Tempel voor Apollo in Delfi, Griekenland. Als je jezelf kent dan weet je waar je handelen uit voortkomt en vervolgens weet je ook je verbeterpunten. En daar komen we dan bij de training. De verbeterpunten om een beter mens te worden of, ook weer in Vrijmetselarij termen, de "kubieke steen die past in de Tempel van Salomo." Dit is rond 926 voor Christus in Israël en de Boeddha leeft rond 370 voor Christus in India. Ik kan daar voor de rest geen verband tussen zie anders dan de normale archetypen van Jung. 

Ik denk dat we er rustig van kunnen uitgaan dat als de Boeddha het over training heeft dat hij het dan over meditatie heeft. Met andere woorden mediteer je suf, en dat doen die Boeddhisten wel, en dan vind je vrede, en dan wordt met vrede een staat van harmonie bedoeld waarin je rust hebt van de grote en kleine zorgen van het leven. Oftewel zit maar lang genoeg voor je uit te staren en dan maakt het je allemaal geen ene donder meer uit. Onverschilligheid durf ik het zelfs te noemen. Al komt de Boeddha dan meteen met een andere uitspraak over compassie, wat we kunnen beschouwen als empathie. Daar heeft Jezus het ook vaak over. En over vergeving. Zelf krijg ik er een beetje rare bijsmaak bij als iemand over vergeving begint en zeker zo vaak als Jezus. Dan denk ik toch dat die gast behoorlijk wat fout moet hebben gedaan om maar iedereen op te dringen dat ze moeten vergeven. Ik zie daar geen reden voor. Sterker nog, ik ben een grote fan van het omgekeerde. Maar ik dwaal af.

Mediteren heb ik in dit leven geleerd van een Surinaamse broeder met roots in India. "Zit in kleermakerszit in een verduisterde kamer, plaats een aangestoken kaars op ooghoogte voor je op zo'n 3 meter afstand, 2 meter is ook goed, en staar 30 minuten lang naar die kaars." Meteen viel mij de overeenkomst op met een verhaal van Roald Dahl van een gokker die op een soortgelijke manier leert door de speelkaarten heen te kijken en daarna alle pokerspellen wint. Anders dan Roald Dahl's gokker echter zie ik nooit de 3 verschillende stadia in een kaars maar ben ik meer op een gedachtentrein als ik mediteer en steevast word ik beloond met een openbaring, een nieuwe uitvinding over het leven. Tegenwoordig mediteer ik 20 minuten, het leven is tenslotte wat sneller geworden dan 16 jaar geleden, en ben dan meer bezig met de toekomstige dag in te plannen en alvast te anticiperen op toekomstige calamiteiten. Ook kijk ik niet per se meer naar een kaars maar soms gewoon voor me uit. En ja, dat komt een beetje op hetzelfde neer waar al mijn stadsgenoten getuige van zijn: ik zit op een bankje ergens op één van de pleinen van Rotterdam voor me uit te staren. Dat is ook meditatie. En eigenlijk is zo alles meditatie voor mij geworden. Of training. Maar dan in de martial arts dus. 

"De open hand kan je hand schudden als vriend of je wang slaan als vijand." 

Ik heb nog steeds emoties. Wel een stuk minder heftig dan vroeger. Dat is voor een groot gedeelte te wijten aan dat mijn grote vragen zijn beantwoord, dat ik met de jaren ouder dus rustiger word, en dat ik gestopt ben met cocaïne snuiven zal er ook wel mee te maken hebben.

"Train jezelf resoluut om vrede te bereiken."

Alles is training. Leef bewust. Vind je eigen antwoorden. En laat je door niemand gek maken. Dan heb je al een hoop vrede. En de vraag is of het wel de juiste levensinstelling is om 100% vrede te willen in je leven. Want wat is een leven zonder peper en zonder zout? Dan kan je net zo goed niet leven en als garnaal geboren worden. 

Ik ben een mens en ik wil leven. En leven kan verdriet betekenen. Maar daar zit schoonheid in. Vind ik.

Boeddha is een profeet die lang geleden leefde. En zijn uitspraken zijn wijs voor dat tijdperk. We leven nu in een andere tijd. De atoom-tijd heb ik begrepen, of de cola-tijd. Nieuwe tijden, nieuwe profeten. Steven Jobs is wel een goede kandidaat. 

Een pakje shag kopen

 Het loopt zo tegen 13.30 wanneer ik, gezeten bij de speeltuin aan de Willem Buytewechstraat, mijn berekeningen overnieuw doe. Ik heb volgens mij genoeg shag in mijn pakje om daar morgenochtend mee te halen en vervolgens op tijd, dus voordat de tabak op is, een nieuw pakje shag bij de supermarkt te kunnen halen. Met de tegenwoordige prijs van 15,80. Dat is niet één rib uit mijn lijf, dat zijn er wel vijf!

De hele dag, eigenlijk al vanaf het opstaan, ben ik bezig met deze inschatting. Dan besluit ik dat ik beter vandaag een nieuw pakje shag kan halen om alle eventuele stress te voorkomen. Stress als onverhoopt de shag toch op is, en stress van maar de hele tijd uitrekenen of ik in de veilige zone zit. Dan is de vraag: doe ik de aankoop tijdens mijn werk of na mijn werk. Ik kijk op mijn horloge. 13.35. Dat is net voldoende om naar de supermarkt te lopen in het Lloyd kwartier. En als ik dat doe bespaart dat weer de moeite en de tijd die het me zou kosten wanneer ik na werktijd ga. Ja, dat doe ik. Resoluut sta ik op. Stop in de eerste de beste vuilcontainer mijn zak want de productie heb ik al gedaan vandaag en de zak bij me dragen houdt me alleen maar op, omdat ik dan gaandeweg toch in een soort van dwangneurose papier ga prikken wat ik onderweg tegenkom. De supermarkt van Albert Heijn is anderhalve straat verwijderd van het speelplein maar ik moet ook plassen. Soms doe ik dat tegen een muur ergens daar in de buurt. Dat is de enigste plek waar je een beetje privé hebt in de wijk. Maar die muur is uit mijn weg en er staat een openbare pisbak bij de achterkant van Eetcafë Verhip. Doelgericht neem ik de kortste weg en steek de Westzeedijk rechtstreeks over daarbij de looppaadjes negerend en hopende dat ik met mijn blote benen, want lopend in een korte broek vandaag, niet ergens brandnetels tegenkom. Daar heb ik geluk bij en schadevrij doorkruis ik de 5 meter bush op de dijk van de Westzeedijk. Even omlopen om de heg van Eetcafé Verhip naar waar ik weet dat op die plek een gat is in de omheining zodat ik gewoon door kan lopen inplaats van een hele heg te moeten bestijgen. Daar is de veilige haven en opgelucht loos ik mijn plas in de pisbak erop lettend dat ik uit het gezicht van klanten van het eetcafé ben. 

De druk is van me af. Qua tijd zit ik ook goed volgens mijn raming. En ik loop dan ook rustig verder naar de Albert Heijn. Zoals altijd hang ik mijn vuilnisring waar de vuilniszak om heengaat, in de vuilnisbak voor de supermarkt, want daar zitten bacteriën aan en die wil je niet meenemen in de supermarkt, maar ik hou wel de prikker bij me. Onverlaten kunnen deze namelijk jatten als ik die onbeheerd buiten laat staan. Voor de prikker schijnen ze op de zwarte markt 5 euro te kunnen krijgen. En aangezien ze tegenwoordig voor 15 cent al in een vuilniscontainer kruipen zie ik ze ook wel weglopen met mijn prikker, waarna er door mijn baas 5 euro op mijn loon wordt ingehouden op een dagloon van 9 euro en dat met een maximale prestatie van 18 euro waar ik met mijn boekhouding vrijdag, zaterdag en zondag van moet eten. De prikker neem ik dus mee. 

Het voordeel van tabak halen bij de Albert Heijn is dat je op een schermpje kan meekijken wat de kassier afrekent. Voor het geval het fout gaat. Het gaat regelmatig fout. Verkeerde shag, dubbel afrekenen, of minder geld terug geven dan waar ik recht op heb. En voor mij telt elk dubbeltje op het moment. En zelfs al is dat niet het geval. Ik vind het een vorm van disrespect. Een vorm van stelen. En daar hou ik niet van. Want het is ook symptomatisch voor hoe je voor de rest in de maatschappij wordt behandeld. Onbeschoft tot zelfs verbale en lichamelijke agressie. Door misbruik tegen te gaan bij de kassa voorkom ik dus ook andere wantoestanden. En inderdaad, het gaat weer fout. Ik krijg tipjes inplaats van vloeitjes. Dat zie ik omdat ik opeens 40 cent meer moet afrekenen dan mijn berekening. Zo ver is het al gekomen. Dat ik van tevoren een berekening moet maken hoe hoog de bon zal zijn zodat ik merk bij een afwijkend bedrag dat ze me weer proberen te belazeren. De kassier doet alsof het per ongeluk is, kan zijn kan niet zijn, en herstelt zijn fout, waarop ik de supermarkt weer schadevrij uitloop, weliswaar met een legere bankrekening, maar er zijn niet de gevreesde calamiteiten gebeurd. Dus deze veldslag heb ik netjes afgerond. 

Ik ga zitten op een bankje in de buurt en laat me zelf even helemaal bijkomen van al de stress van het kopen van een pakje shag, waarbij de langslopende vrouwen het goede medicijn zijn tegen deze remedie. Even later meld ik me af op kantoor en fiets naar huis. 

Vandaag is een goede dag.  

Wegen zijn gemaakt om op te reizen en niet voor bestemmingen.

 道路是為旅程而不是目的地而修建的。Confucius

Een variant op deze uitspraak van Confucius of Oosterse wijsheid zo u wilt, is: de reis is belangrijker dan het doel te bereiken, of, de reis is belangrijker dan aankomen.

Laten we dit eerst letterlijk bekijken. Reizen met de trein naar Wenen is leuker dan in Wenen aankomen en daar verblijven. Nu heb ik heel wat gereisd. Te voet, per bus, trein en vliegtuig. En zeker reizen kan leuk zijn. Maar wel tot een punt. Als je 9 uur in een sardienenkistjes zit zoals een vliegtuig, met allemaal zwetende mensen direct om je heen geplaatst die dan ook nog de hele tijd aan het zeiken zijn, dan valt de reisvreugde wel mee. Maar ik heb zeker wel mooie treinreizen meegemaakt. Of voettochten. Meestal is een half uur voor mij wel zat en dan begint het reizen me aardig te irriteren. Mijn copingtechniek is dan gewoon niet teveel na te denken en zeker niet over de irritatie of verveling maar gewoon het licht uitdoen in mijn bovenhoofd en in de leegte staren totdat de reis voorbij is. Het lijkt me duidelijk dat ik het dus niet eens ben met de letterlijke betekenis van deze uitspraak, hoe ideëel die ook klinkt. Wat mij betreft worden er portals uitgevonden en dan staat er eentje bij mij op de hoek van de straat, en dan toets ik in dat ik in New York wil zijn en hup, ik ben in New York en als ik in Toulouse of Nairobi wil zijn is dat ook niet meer dan wat typen gevolgd door 1 stap en hup, daar ben ik dan. Laat die reis maar lekker zitten. Het gaat er voor mij echt om mijn bestemming te bereiken. 

Vroeger moesten de mensen lopen, of als je heel veel geluk had kon je met de koets meerijden. Het probleem was eigenlijk nog geen eens het vervoermiddel, het probleem was dat er geen wegen waren, en geen bruggen. Dus wat wij nu allemaal voor vanzelfsprekend nemen, even in 12 minuutjes van Dordrecht naar Rotterdam was vroeger een reis van 2 dagen. Je ziet het nog weleens terug bij die reisprogramma's als ze wel eens even Afrika zullen doorkruisen met een auto. Dat gaat een tijdje goed als je vertrekt van Casablanca of Addis Ababa, maar zo tegen de tijd dat je ergens in de Congo komt of Mali dan wordt het een beetje een hopeloze onderneming en slechts bij gratie Gods kunnen de reizigers dan hun weg vervolgen of wat dan weg genoemd wordt. Tenminste dat zijn de mensen die het gelukt is. Ik denk dat als je zo'n reis hebt volbracht dat je dan wel met enige trots je bestemming bereikt. Zo van: ik heb toch mooi die weg afgelegd, bedwongen. En zo was het vroeger dus ook in Europa, alleen had je bij ons meer struikrovers dan in het huidige Afrika. Maar dat tekent ook de mentaliteit van de toenmalige bewoners van Europa waardoor ze later zowat de hele wereld hebben veroverd. Ik dwaal af. Dwaal af van de reis van dit blog. 

Wegen zijn gemaakt om op te reizen en niet voor bestemmingen.

De bestemming bestaat al. Dus daarvoor hoeft een weg niet gemaakt te worden. Confucius heeft zondermeer gelijk dat de essentie van een weg is dat die gebruikt wordt om te reizen. Maar de reis zelf is begonnen om de bestemming te bereiken, dus hieruit redenerend is de weg wel degelijk gemaakt om de bestemming te bereiken. 

Denken we figuurlijk dat de weg naar een doel belangrijker is dan het doel zelf dan kunnen we zeggen dat zonder de weg het doel sowieso niet bereikt kan worden. Als ik Chinees wil spreken zal ik Chinees moeten leren. Ik kan niet zomaar van het ene op het andere moment Chinees spreken en ook al zou dat kunnen wat is de waarde dan nog ervan. Is het niet veel leuker om iets onder de knie te krijgen waarvoor je jarenlang hebt lopen trainen, zweten, zwoegen, en tot diep in de nacht studeren. Voor sommige talenten lijkt het of dansen of wiskunde hun maar komt aangewaaid. Maar juist voor die gemiddelde student die keihard moet werken om zijn discipline enigszins te beheersen, zouden we respect moeten opbrengen. Het is niet zozeer het doel, de bestemming, van meesterschap dat we moeten waarderen, het is de inzet die iemand opbrengt, de reis dus, om een kunde te leren, die we juist zouden moeten prijzen. En ik denk, zo even vrijuit denkend vanuit mijn vingers die typend over het toetsenbord gaan met mijn gedachten als een verlengstuk van de woorden die op het computerscherm verschijnen, dat we hier precies de essentie mee aanduiden van Confucius. We moeten respect hebben voor de inspanning die iemand moet verrichten om iets te volbrengen en niet zozeer kijken naar wat hij volbrengt. Hulde aan de werker dus.

Daar kan ik het helemaal mee eens zijn. Ik zal u vertellen dat op het moment bouwvakkers werken in mijn straat. Daar ben ik jaloers op. Ik zit alleen maar een beetje met mijn vingers wat te dansen daarbij een toneelstuk opvoerend als pretentieuze charlatan, terwijl die bouwvakkers eerzame lichamelijke arbeid verrichten. Elke dag weer. 

Confucius is het met me eens. 

Confucius en ik zijn helaas in de wieg gelegd om denkers te worden. Dat wordt wel gewaardeerd in de moderne maatschappij. Maar zelf weten we wel beter. Bouwvakkers en al die anderen die zich elke dag in het zweet werken, schoonmakers, bakkers en havenarbeiders, die zouden op de voorpagina moeten staan. En ik denk dat Tom Cruise dat wel met me eens is. 

Mea culpa

 Mijn schuld

Het is vandaag niet één van de helderste momenten van deze week. Maar dit artikel staat op de agenda dus gaat het geschreven worden. 

Mea culpa is het meest bekend als onderdeel van het confiteor ook wel schuldbelijdenis genoemd van de Rooms-Katholieke Kerk. Regelmatig heb ik de mis bijgewoond en daaraan meegedaan maar wanneer de woorden "mea culpa" ( door mijn schuld ) moesten worden uitgesproken houd ik altijd mijn mond dicht. Ik heb geen schuld. Ik ervaar geen schuld. Of de daaraan gekoppelde zonde. In de woorden van de oorspronkelijke Godfather Salvatore Luciana a.k.a. Lucky Luciano: "Alles wat ik gedaan heb, voelde ik me gerechtvaardigd toe." Dus waarvoor zou ik mea culpa zeggen. Ik zou liegen. En liegen is wel fout.

 

Wel heb ik spijt. Van ondoordachte daden. Van acties waar ik voornamelijk met mezelf bezig was en niet aan de ander dacht. Met name die keer dat ik een knuffelbeer weggooi van mijn vriendin en die vervolgens in tranen ernaar zoekt. Of die keer wanneer ik tegen mijn vriendin ( een andere weer ) zeg dat ze niet kan dansen waardoor ik haar zo kwets dat die relatie nooit meer goed is gekomen. Of die keer dat ik een vriendin tot huilen breng omdat ik op dat moment liever met een andere vrouw ben dan met haar. Ook dat is nooit meer goed gekomen. Dat had ik graag beter willen doen. Daar heb ik spijt van. Maar gedane zaken nemen geen keer. Dus leef ik met mezelf met de zelfkennis dat ik soms een behoorlijke egoïstische ploert kan zijn. En dat probeer ik dan maar beter te doen. Maar schuldig? Nee, dat niet.

Regelmatig, te regelmatig, gisteren nog, verlies ik met schaken van de computer. Verliezen met schaken is altijd een beetje sterven. Ook al is het van de onoverwinnelijke computer. Het ligt aan mij, vind ik. Niet intelligent genoeg. Niet genoeg doordenken. Te weinig oefenen. Soms ga ik zitten tegenover de computer en spreek met mezelf af dat ik pas opsta als ik de oplossing gevonden heb. De laatste tijd geef ik echter vrij snel op of meen ik de oplossing te hebben gevonden, hoewel ik best weet dat als ik iets verder doordenk er geen oplossing in de gevonden oplossing zit. En dan blijkt de oplossing altijd te zitten in net die ene zet waar ik niet aan gedacht heb. Hoe kan ik zo dom zijn denk ik dan wanneer ik de oplossing voorgeschoteld krijg van de computer. Maar je weet als je tegen de computer speelt dat je gaat verliezen. Is dat mijn schuld? Het is mijn schuld dat ik niet beter speel maar ik heb wel andere zaken aan mijn hoofd dan al mijn tijd aan een schaakstudie te besteden. Het is mijn schuld dat ik niet ver genoeg doordenk maar het is moeilijk om door de mist in mijn hoofd te prikken. Als kind won ik voortdurend met schaken, ook van volwassenen, al verdenk ik die, inmiddels ouder geworden, dat ze me lieten winnen. De vrienden waar ik op latere leeftijd mee schaak speelde hadden daar geen last van. Die wonnen triomfantelijk van me. Keer op keer. Het zit hem vooral in het feit van niet genoeg doordenken en momenten van concentratie verlies waardoor ik voor de hand liggende zetten volledig over het hoofd zie. Is dit mijn schuld? Het sop is de kool niet waard. Waarvoor zou ik me druk maken dat ik verlies met een spelletje. Ik heb me toch geamuseerd. En meestal ook weer wat geleerd. Het is niet zozeer het spel wat me interesseert tegenwoordig maar de gedachte achter het spel. Wie is de persoon tegen wie ik speel en wat zijn diens gedachten als hij speelt. Hoe is de mens in actie. 

In de moderne versie van het gebruik van mea culpa wordt het niet zozeer gebruikt als bekentenis van dat men een zonde heeft begaan, maar meer dat men nalatig is, een fout heeft gemaakt waardoor andere zaken ook fout verliepen. Een oorzakelijk verband dus in plaats van lijdend. 

Daar kan ik me wel in vinden. Zeker, ik heb fouten gemaakt. Al zijn die fouten dan ook weer juist goed in de orde van alles. Mijn score is 80/20. 80% juist, 20% onjuist. Door constant werken aan mezelf meen ik dit naar 95/5 te hebben geleid. Je werkt aan jezelf, zelfverbetering, omdat fouten maken, een beetje zoals verliezen met schaken, aanvoelt als sterven. Voel ik de pijn niet van de fout dan is het vaak weer een ander die wel die pijn voelt en daardoor teruggekoppeld voel ik de pijn toch. Het voelt ook als falen. Hoe kan ik nu precies verwoorden waarvoor ik geen fouten wil maken. 

Ik denk weer terugdenkend aan mijn kindertijd dat het niet zozeer het slechte gevoel is waardoor fouten vergezeld gaan wat mij motiveert maar meer het goede gevoel wat je krijgt als je alles goed doet. Dit is wel een openbaring voor me. Deze vondst is één van de redenen dat ik schrijf. Telkens maar weer meer zelfkennis door het neerpennen van mijn gedachten. Ik raad het een ieder aan. Want als je gedachten in je hoofd zitten is er geen plaats voor nieuwe gedachten. En juist door neerschrijven kan je je reis verder vervolgen. Kan je weer verder trekken naar weer een andere stad in weer een ander land. Je gedachten staan op papier, kunnen altijd nagekeken worden, en dus is er plaats voor nieuwe, leidt het ook tot nieuwe gedachten. En kan je verder trekken. Sommigen vinden het juist fantastisch om te blijven hangen in hun gevoel. Daar is ook iets voor te zeggen. Daar ben ik ook geweest. Maar zelf ben ik verslaafd aan ontwikkelen. Telkens maar weer beter worden. Of in ieder geval meer. Meer is natuurlijk niet altijd beter. Maar het voelt wel goed aan. En dat is prettig. En prettig is leuk. Dus eigenlijk ben ik met schrijven gewoon leuke dingen aan het doen waar ik de rest van mijn verdere leven alleen maar voordeel van kan hebben.

De openbaring: hoewel ik meen ongevoelig te zijn voor complimenten komt mijn gedrag welzeker voort uit de wens om te behagen. 

Fijn. Zelf wentel ik me graag rond in het gevoel van een miskende artiest te zijn maar mijn motivatie is gewoon dat ik een allemansvriend ben en dan te beginnen met mezelf. Dat voelt als zwakheid aan. Maar mijn specialisatie is om van mijn zwakheden mijn kracht te maken. En met deze zwakheid zal dat makkelijk lukken. 

Mea culpa. 

Veni, vidi, vici

 Ik kwam, ik zag, ik overwon. Veni, vidi, vici.

Voor mij heeft deze uitspraak een bijzondere betekenis daar een variant van deze Latijnse spreuk ( veni, vidi, fietsie ) de kop was van een artikel op de voorpagina van de krant De Dordtenaar waarin werd geschreven over mijn eerste arrestatie en dat dan vanwege een fietsendiefstal. Ik had de voorpagina gehaald! Weliswaar niet met mijn beste gedrag maar voorpagina is voorpagina. 

Veni, vidi, vici is een uitspraak van Julius Caesar, de adoptieve vader van Keizer Augustus. Het is waarschijnlijk de meest bekende spreuk in het Latijn en volgens mij kom je die zeker tegen in de strip Asterix & Obelix waar Julius Caesar één van de bijrollen speelt. Julius Caesar schreef deze woorden in een brief naar Amantius, een vriend van hem, naar aanleiding van de zeer snelle overwinning op Phamakes II, koning van Pontos ( een rijk rond Anatolië ) bij de Slag bij Zela 47 B.C. 

Een tekenend verhaal over Julius Caesar is dat hij toen hij eens gegijzeld werd door piraten, hun doodleuk verteld dat hij hun allemaal zou doden wanneer hij zou vrijkomen. De piraten lachtten hem uit. Maar 38 dagen na zijn vrijlating ondernam hij een strafexpeditie en kwam zijn belofte na.

Julius Caesar groeide door om een bekwaam generaal te worden en werd de eerste Romein die het volk van Rome alleenheerser wilde maken. De term die nu zoveel negatieve bijklanken heeft komt voort uit het Romeinse woord daarvoor: dictator. De senaat, zeg maar de regering van Rome, gaf hem opdracht, toen hij terugkeerde van Frankrijk, om zonder leger Italië binnen te trekken. Als een gewoon burger en dus niet als generaal en met een leger dat de macht had om Rome zijn wil op te leggen. Toch trok Julius Caesar de rivier de Rubicon over en verklaarde daarmee de oorlog tegen de senaat. Die vervolgens weinig kon doen. Want ja, wat moeten een paar ongewapende oude mannen nou doen tegen een tot de tanden gewapend leger. 

Julius Caesar heeft een affaire gehad met de beroemde koningin Cleopatra van Egypte, Hij heeft ook onze kalender ingevoerd, de Juliaanse kalender. En heeft zowat het volledige Middellandse Zeegebied veroverd. 

De senaat was echter fel tegen zijn alleenheerschappij, daar eerdere koningen van Rome ( voor de senaat was een dictator gelijk aan de titel van koning ) een zeer wreed bewind hadden gevoerd en er dus ook, hoezeer Julius Caesar ook bezweerde een rechtvaardig heerser te zijn, van hem niets goeds zou komen. Er werd dan ook een moordaanslag gepleegd waarbij op typisch Italiaanse wijze Julius Caesar door alle samenzweerders messteken kreeg toegediend. Een moord in vereniging. Bij de moord op Julius Caesar was zelfs zijn aangenomen zoon betrokken. En daar ontlenen we een andere gevleugelde uitspraak van Julius Caesar van: "Et tu, Brutus?" ( ook gij, Brutus ( de naam van zijn aangenomen zoon )). Welke naam we ook kunnen terugvinden in ons taalgebruik, een bruut, verwijzend naar de naam Brutus, is namelijk een onbeschaafd, ruw persoon.  

Julius Caesar is gewroken door zijn andere zoon Octavianus. Die daarmee niet alleen wraak nam maar ook meteen de heerser van Rome werd en vanwege zijn uitstekende manier van heersen tot eerste keizer werd benoemd door het volk en de senaat van Rome. Hij is tevens de op één na rijkste man in de historie van de wereld geweest en gaf in die hoedanigheid veel uit aan goede doelen en om de omstandigheden van de burgers van Rome te verbeteren. Maar ik dwaal af. Dat is weer een ander verhaal.

Veni, vidi, vici. Hij kwam, hij zag, hij overwon en wat later werd hij overwonnen. Het kan verkeren in deze wereld. 

Moonshot

 Theoriserend heb je een element dat in zulke grote hoeveelheid aanwezig is dat het 8 miljard mensen dagelijks van welvaart kan voorzien. Dat is 1. Binnen een chemisch, natuurkundig of digitaal proces waarin 1 element, 10.000 producten oplevert. Energie, voedsel, metaal, zoiets. Dat is 2. En idealiter moet aan het einde van dat proces hetzelfde element weer gevormd worden. Dus dat er geen verspilling c.q. verlies is. Dat is 3 en daarmee geef ik jullie het raadsel van de dag.

Zoiets noemen we een "moonshot." Een uitvinding die voortkomt uit de toekomst. Men zag zichzelf naar de maan gaan en dus heeft men ruimtereizen uitgevonden: "moonshot." Het is mijn overtuiging en met mij vele anderen, dat hedendaagse uitvindingen voortkomen uit de toekomst. Dus omdat de magnetron bestaat in de 90'er jaren wordt deze uitgevonden in de 50'er jaren. Maar maak je geen zorgen dat jij, of je vriendengroep dit raadsel moet gaan oplossen. Mag natuurlijk altijd, daar niet van, maar het is al uitgevonden. Namelijk door Nikola Tesla, je weet wel waar Musk zijn auto naar genoemd heeft. Ik heb ergens in de duistere spelonken van het internet een blik mogen werpen op zijn plannen en die zien er zeer veelbelovend uit. Waarvoor zijn ze dan nog niet in de praktijk gebracht? Nikola Tesla is als een berooid man gestorven, bestolen van al zijn ideeën, door de machthebbers van dat moment, trouwens ook van dit moment, de grote oliemaatschappijen. Machtig vanwege het vele geld. Maar aan dat geld zijn meteen ook grote belangen gekoppeld. Vandaar dat al Tesla's uitvindingen ergens in een doos liggen en die dan weer in een kluis met een deur van 4 meter dik.

Het huidige plan is dat men doorgaat met de huidige opzet totdat de fossiele brandstoffen op zijn en tijdens dit proces wil overgaan op "groene" energie, uiteraard ook in bezit van de oliemaatschappijen en alle daaraan gekoppelde bedrijven, wat zo wat de volledige economie is. Er is dus zeker ruimte voor kritiek maar dit is het systeem waar de wereld op draait. Er is geen alternatief.

Het probleem van deze denkwijze is dat het weer zo'n typische manager uitgangspunt is: "het gaat goed nu, dus we gaan gewoon door totdat het fout gaat. Als we maar geld verdienen." Er is geen visionaire blik. Er wordt niet proactief gedacht. Ja maar, hoor ik je zeggen, elektrische auto's dan of windmolens. Allebei, en de rest van die gepimpte slogans ook, een failliet systeem. Omdat er niet genoeg elektriciteit is voor alle auto's die geproduceerd dienen te worden en ook nog eens niet genoeg grondstoffen voor alle benodigde accu's en met een enorm milieuvervuiling krijgen te maken door oude accu's. Wat windmolens betreft heb je zowat heel Nederland vol nodig om een kutdorp zoals Urk te voorzien van elektriciteit. Enz. , enz.

In de alchemie is het grote doel ook wel het Grote Werk genoemd, lood omzetten naar goud. Met de huidige prijzen van lood kun je dat beter lood laten. Met name vanwege de te verwachten prijsstijgingen in de toekomst en de schaarste van delfstoffen die er zal ontstaan, of eigenlijk er al is. Niet voor niets kan de gemiddelde wapenfreak in de USA in geen enkele wapenshop nog kogels vinden en moet het Nederlandse leger 5 jaar wachten op zijn bestelde tanks. Lood omzetten in goud is nooit gelukt en daarom roept men tegenwoordig maar dat het bij alchemie om een geestelijke verrijking gaat, een beter mens worden. Alchemie komt in de mode in de 16e eeuw en is gebaseerd op Griekse en Egyptische wijsheden. Dat is altijd leuk als de mens wat probeert, in de natuur echter vinden we al talloze voorbeelden van uitvindingen van de mutatie naar goud. De graankorrel, de rijstkorrel, eigenlijk al het zaad, inclusief het menselijk zaad, dat zich duizendvoudig zelfs miljoenvoudig vermenigvuldigt. Dan is er natuurlijk de fotosynthese, het oneindig omzetten van koolstofdioxide naar zuurstof, en zo is er veel meer met als hoogtepunt ons beginpunt de Big Bang, waarin het volledige Universum is geschapen uit 1 punt.

Ons systeem is eindig, is ook eigenlijk allang failliet, en is als we eerlijk zijn één grote luchtballon wachtend om doorgeprikt te worden. De energie raakt op, delfstoffen raken op, voedsel raakt op, geld is niet gebaseerd op bezit maar op schuld, klimaatverandering zorgt voor steeds grotere natuurrampen, kortom alles gaat richting het ravijn. Het enigste positieve is dat we recentelijk bereikt hebben dat er een stop is op de groei van de wereldbevolking. Dat is ook meteen wel het belangrijkste.

Gisteren keek ik naar een documentaire over miljardairs. Aan het einde van de reeks was er veel kritiek op die miljardairs, voornamelijk van mensen die miljonair zijn. Maar die zullen het ons wel even vertellen. Je merkt dat de grootste kritiek van media en aanverwante bronnen voortkomt uit het feit dat de journalistiek wil dat de mensen hun linkse indoctrinatie opvolgen, hand in hand met het lerarenkorps. En als er dan mensen opstaan die een andere mening hebben worden ze neergesabeld door die zichzelf als moraalridders ziende media op tv, krant, internet en zelfs op billboards. Zo ben ik niet. Of wel. Ook ik sabel mijn tegenstander neer. Met de pen uiteraard. Ik zie echter de miljardair of het kapitalisme zeker niet als de vijand. Ik zie ze inderdaad als scheppers van welvaart en voorspoed.

Het klinkt mooi om te zeggen dat welvaart gelijk verdeeld moet zijn. Zeker, een nobele gedachte. Wel een domme gedachte. Laten we eerlijk zijn mensen, binnen 2 dagen heeft 80% van de bevolking al zijn geld er doorheen gejast. Waarna het vervolgens toch, binnen de natuurlijk pyramidecontructie, terecht komt bij enkelen. Er is altijd armoede geweest, en ellende. Ik durf echter rustig te stellen dat er veel minder armoede en ellende is dan 100 jaar of zelfs 20 jaar geleden. En dat komt dus voort uit ons kapitalisme. Eén van de beslissende factoren daarin is dat door de verzameling van geld op centrale punten er ook grote projecten kunnen worden begonnen en daarmee vooruitgang kan plaatsvinden, die weer zorgt dat het, misschien niet voor het individu maar wel voor de groep, beter gaat.

Dat de vooruitgang geleid wordt door een stelletje arrogante, betweterige kwallen die zich in weelde baden, ben ik volledig met je eens. Maar het is alleen deze menssoort die zijn nek zover durft uit te steken dat hij risico's neemt, 120 uur in de week werkt en zich suf denkt over de toekomst. Ere wie ere toekomt.

Werkpunten: Matigheid. Omzetten van het systeem naar Nikola Tesla. Hergebruik delfstoffen.

Een nieuwe Tesla of Einstein is daarbij altijd welkom.

Ik sluit af met een dankwoord aan één van mijn mentoren Cagliostro met wie ik vele uren van gedachten heb mogen wisselen. Dank!

Het meesterplan om rijk te worden

 Er zijn dus meer dan genoeg dingen die ik wil bezitten en daar is geld voor nodig. In de video die ik in vorig blog heb genoemd worden er meerdere wegen besproken om dit doel te bereiken.

1. Leer over geld. Dat heb ik gedaan. Dus de belangrijkste horde is genomen.

2. Spaar geld. Allemaal leuk gezegd maar ook al spaar ik 20 jaar lang iedere cent die ik binnen krijg dan heb ik nog niet meer dan 20.000 op de leeftijd van 75 jaar en met een inflatie van af en aan 5%. Van die 20.000 kan ik dan nog net een blikje cola kopen. Sparen. Waarvan. Ik mag al blij zijn als ik mijn brood voor die dag kan betalen. Dus zeggen dat ik moet sparen is typisch zo'n uitspraak van iemand die nooit aan de onderkant heeft geleefd.

3. Investeer je geld. Bijv in onroerend goed. Of aandelen. Of  crypto valuta. Dan moet je wel geld hebben om te investeren. Daarnaast zijn de marges met investeren zo klein dat je ook nog eens veel geld moet hebben. Ook dit voorstel is niet realistisch.

4. Zet een zaak op of ga de handel in. Ik hou er niet van om aan mensen te moeten vragen of ze alsjeblieft iets van me willen kopen. Daarvoor zat ik ook in de dope. Dan vragen ze aan mij of ze mogen kopen. Maar dat ik mijn hand moet open houden. Alsjeblieft moet vragen. Met dan nog een gedwongen glimlach erbij en persé aardig zijn. Nee, daar heb ik geen zin in. Bovendien merk ik al enige tijd dat geld me niet gegund wordt en dat mijn verkoop van wat dan ook geboycot wordt door de grote goegemeente. Het heeft geen zin dus.

5. Werken. Er is niemand die mij een echt hoog loon gaat betalen en ik ben niet meer in staat om veel te werken. Ook hoogwaardig werk zit er niet meer in. Ik mag al blij zijn als het me lukt om een frikandel te frituren. Verder zit ik snel in de stress en hup, op naar de ziektewet. Ook dit vervalt. 

6. De lotto winnen. Gaat niet gebeuren. 

7. Projecten. Geen enkel teken van leven op dat gebied anders dan een obligaat knikje.

8. Uitvindingen. Zogenaamd gelooft men me niet en wil die niet kopen maar ondertussen word ik bestudeert alsof er 1 biljoen van afhangt. 

Resumerend kom ik tot de conclusie dat "men" alle paden voor mij heeft afgesneden. En mij in een isolement dwingt. Men is te bang voor de mogelijkheden die rijkdom mij zou verstrekken. 

Er zit schoonheid in een simpel bestaan. Levend als een "warrior-monk." In armoede levend en dit lot delend met de andere mensen in mijn wijk, stad en mijn collega's. De armoede valt mee. Voor mij dan die 4x alles kwijt is geraakt. Dus ik denk dat ik blij mag zijn dat me nog enige voorspoed wordt gegund. Al denk ik eerder dat de reden daarvoor is dat ze me liever in een gouden kooi willen zien waar ze me uitgebreid kunnen bestuderen dan dat ze me alles ontnemen waardoor ik in een circuit terecht kom waar men geen zicht op heeft. 

Plan B

Ik leef mijn leven. Doe net alsof ik dom ben. Geniet van mijn dagelijkse blikje energy drink. Uiteindelijk zal ik sterven. Ga naar de andere kant waar mijn hoger loon wordt uitbetaald. En bezit dan het miljoenvoudige van wat ik ooit heb kunnen dromen.  

Tijd gaat voorbij.

Overvloed

 Gisteren komt de gedachte op om verder te kijken. Verder dan de primaire wereld. De micro-wereld. Delfshaven dus. In de meditatie probeer ik te denken vanuit de Law Of Attraction maar blijf veelvuldig hangen bij issues van de straat. Op aanraden van een video van het kanaal A Little Bit Better getiteld 17 Secrets Of The Rich, besluit ik om het leven dat ik wil bereiken duidelijk te definiëren in een Blog.

Wat wil ik?

Qua saldo varieert het bedrag. Van de piek 1 biljoen tot 10 miljard naar een laagtebod van 20 miljoen. Misschien alleen daarom al bereik ik mijn doel niet. Misschien door te denken dat ik mijn doel niet bereik, bereik ik het ook niet. 

Op verschillende, bijna wanhopige manieren, probeer ik dit saldo te bereiken. Te koop aanbieden van uitvindingen, projecten verzinnen, of de loterij winnen. 

Eerst hoe ik mijn rijk leven voor ogen heb: Een groot huis. Een miljoenenhuis. Ergens in het buitenland. Of misschien in Nederland. Zo zag ik laatst een mooi penthouse in Den Haag. Niet meerdere huizen. Dat zie ik als ballast. Hoewel je daar zeker meer inkomen mee kan genereren. Maar geld zou ik met dat saldo maken vanuit investeringen en handel in aandelen, valuta en bulkhandel. Ik dwaal af. Misschien moet ik heel specifiek zijn. Misschien moet ik precies weten welk huis ik wil kopen net zoals sommige mensen precies weten welke auto ze willen hebben. Nu kijk ik alle kanten op. Verspreid mijn belangen en mijn concentratie. Misschien moet ik focussen. Inzoomen. Huizen zat die ik leuk vind. Landen zat die ik leuk vind. Maar wat wil ik echt heel graag hebben. Het allerliefst. Daar spelen overwegingen mee. Van representatie, van risicogebieden, van discretie, van een grote tuin of juist helemaal geen tuin, wil ik huisdieren, wat vinden andere mensen. Laat ik nu eens alle bijgedachten op de achtergrond gooien. Welk huis wil ik als alles mogelijk is. Dan zeg ik dat zou La Fin zijn in Bell Air, CA. 

Nu komen we ergens. En dan. Wat wil ik behalve een huis. Auto's natuurlijk. Hoeveel is de volgende vraag, en welke. Sowieso wil ik een Mercedes, de 300 SE en de 560 SEC, van BMW de 6-serie en de 7-serie. Allemaal oud model van de 80's. Een Rolls. Of 2. De Wraith en de Ghost. En dan nog een stel musclecars. Mustang, Camaro, Corvette. Oude modellen en de allernieuwste. Ja, dat zie ik wel zitten. En een stuk of 4 Ford Sierra + een Ford Scorpio.

Daarnaast natuurlijk 20 motors. Harley Davidsons, een Sportster, een Lowrider, een Fatboy, BMW. Kawasaki. Yahama. 

En dan kleding. Het allerbeste en het allerduurste dat er te koop is. Met name nette pakken en bijbehorende blouses en schoenen.

En dan juwelen. Goud. Veel goud. En platina. Kettingen en ringen. 

Kunst is niet echt mijn ding. Wel collectibles, memorabilia en antiek. De baseballbat van Babe Ruth, de nunchanku van Bruce Lee, de bokshandschoenen van Mohammed Ali, de fluit in Kill Bill, etc etc. 

Huisdieren. 2 pitbulls, 10 katten en flink wat exotica, spinnen, leguanen en slangen. 

Geen boot. Interesseert me niet. 

Wel een vliegtuig. Niet voor de vakanties maar om te netwerken. Om mijn gezicht daar te tonen. Om mijn ogen daar te laten zijn.

En wat ik vanzelfsprekend erbij vind horen is security. Heel goede security. Bodyguards met een militaire achtergrond. 

Relatie. Idealiter woon ik samen met 12 vriendinnen en heb bij iedere vrouw 3 kinderen. Daarnaast adopteer ik 10 kinderen. 

Zo zie ik mijn rijke leven. 

Ik Laat Een Vork Vallen

 Ik laat een vork vallen. Ik heb een theorie en terwijl ik daar over wil gaan beginnen denk ik dat die theorie niet voor iedereen opgaat en misschien ook niet voor mij. Die theorie is dat iedereen zijn portie geluk en zijn portie pech krijgt in dit leven. Nu heb ik laatst iemand ontmoet en als ik diens verhaal hoor dan is dat een leven gevuld met ongeluk. Dan durf ik nog geen woord meer te klagen over mijn leven. Maar, ik heb het al eens gezegd, wat ik als zwaar ervaar is mijn zwaarte en wat hij ervaart als zwaar is zijn zwaarte. Er is echter ook nog de objectiviteit waarbij één klap nu eenmaal minder is als 10 klappen krijgen, terwijl het allebei als een gevecht telt. Tuurlijk ik heb mijn trauma's wel gehad, mijn littekens, mijn medailles, maar ik ken vele verhalen van mensen die een echt slechte jeugd hebben ervaren en dat is me gelukkig bespaard gebleven. 

De theorie gaat dus alleen op als we kunnen vaststellen dat de portie karma op maat gesneden is. De een heeft meer geluk dan de ander. Nu meen ik, vanuit die theorie, dat omdat ik als kind 3 keer in het ziekenhuis heb gelegen nooit meer op latere leeftijd naar het ziekenhuis moest ( even afkloppen ). Ik heb een voorschot op mijn portie pech genomen. Al zal de toekomst dit moeten bevestigen. Niettemin ben ik al 45 jaar "on a winning streak."

Ik laat een vork vallen. Nou en, denk je, "come to the point."

Wanneer ik neerkijk op de vork die daar op de grond ligt zie ik een ongeluk. Een klein ongeluk. Ik probeer, zoals ieder ander vermoed ik, alles zo netjes mogelijk en foutloos te verrichten. Dat geeft een goed gevoel. Toch gaat er in de georganiseerde chaos iets fout. Dat is niet goed als er iets fout gaat. Een vlek die weer moet worden schoongemaakt. Een gat in je kleding waardoor je die niet meer met fatsoen kan dragen. Een kapot glas waardoor je weer een nieuwe moet kopen. Dat gaat weer af van je vakantiegeld. En voor je het weet zorgt 1 fout dat je dit jaar niet op vakantie gaat. Waardoor je niet ontstresst. En vervolgens krijg je een hartaanval en hup, zo ben je dood. En dat allemaal door 1 foutje, 1 klein foutje. 

Dus dat. Daarvoor willen we geen fouten maken. Geen ongelukken krijgen. 

Ik laat een vork vallen. Ik kijk naar beneden. Dat is mooi. Nu heb ik weer een portie ongeluk op mijn balans. En God geeft maar een bepaalde hoeveelheid ongeluk. Dus...als ik ongeluk heb dat mijn vork valt op de grond en de dag daarvoor dat ik een blikje drinken tussen mijn spaken kapot rij, dan heb ik mijn balans, mijn bankrekening, gevuld met ongeluk. En dat betekent dus dat grote ongelukken mij bespaard blijven, mij voorbijgaan, want ja, ik heb al zat ongeluk.

Kijk, beste lezers, het is wel niet de appel van Newton maar voor mij is de val van de vork net zo'n "wake up call", net zo'n openbaring. Eureka zeg ik.  

 Het spectrum waarin ik me beweeg bevindt zich tussen rigiditeit en laissez-faire. Ik wil niet te rigide worden in mijn levensbeoefening maar blijf daardoor wel op een miniem plateau. Er zijn bepaalde doelen die ik wil behalen, met name het kunnen van 20 pushups, die alleen te bereiken zijn door flink te trainen. Maar dan komt rigiditeit om de hoek kijken en dat wil ik vermijden. Echter, op een andere manier is er geen vooruitgang te boeken.

Er zijn zat van die fitnessguru's die het me wel even zullen vertellen. Dan denk ik: "Loop maar eens in mijn schoenen." 1. Medicatie die alles vertraagt. 2. Mijn toch behoorlijk oudere leeftijd van 55 jaar. En 3. Het overgewicht dat ik meedraag. Een rechtstreeks gevolg van 1. Maar die guru's zullen het wel even doen als ze me waren. 

Dat denk ik niet. De fitnessguru heeft niets anders te doen dan trainen. Ik wel. En dat is juist wat het allemaal zo moeilijk maakt. Ik heb mijn kracht niet alleen nodig voor lichamelijke oefening maar ook voor geestelijke inspanningen. En die kracht is tegenwoordig gelimiteerd. Veel van mijn kracht is gereserveerd om negatieve situaties stoïcijns tegemoet te treden. 

Wel merk ik dat kracht, kracht versterkt. Maar ik ben al zo'n overachiever. Wat kan ik er nou mee in mijn situatie als paria aan de benedenkant van de maatschappij, dat ik leef als een Einstein of een Musk. Dat heeft geen zin. Je gooit ook geen kernreactor in een oude Volkswagen.

Het is een balanceren. Tussen in de harmonie van het moment zijn, signaleren of dit luiheid is die spreekt, of juist goed willen presteren maar dan al snel rigide worden, daar waar laissez-faire misschien een betere filosofie is binnen het geheel van dingen. 

Als duizendpoot overweeg ik alles en speelt elk scenario door mijn hoofd. Wat me vooral tegenhoudt is dat als ik al die moeite heb gedaan om een hoger niveau te bereiken dat ik dan ook op dat niveau wil blijven en dus voor altijd een zwaarder trainingsregime moet volgen. Op zichzelf niets mis mee, zij het dat ik me hierin zwak voel. Een loser. Een mislukking. Maar is dit niet een self fulfilling prophecy. En komt het niet ook voort uit externe druk van de mensen die juist willen dat ik verlies. 

Tussen al deze overwegingen word ik heen en weer geslingerd. Volgens mij, alles zo overziend, moet ik niet teveel denken maar gewoon doen. 

De Soap

Ik heb geleerd om mijn oor te luisteren te leggen in de ether waar het een kakafonie is van de informatiezee. De kunst is uit de overdaad van info de ter zake doende eruit te filteren. Daarbij word ik goed geholpen door mijn algoritme en soms heb ik binnen 3 seconden na inloggen al mijn vondst gedaan. Ik weet natuurlijk wel wat ik zie, maar ik weet niet wat ik niet zie. Over het algemeen gesproken. Dat is meer een aanvoelen. Tussen de regels doorlezen. En binnen mijn al-kennis is redelijk in te schatten wat mij niet bereikt. Tuurlijk ga ik ervan uit dat ik onjuist informatie krijg voorgeschoteld. Een hapje speciaal voor mij klaar gemaakt. Maar dan baseer ik me op dat ik al rond mijn 12e intensief het nieuws volg en omdat ik toen onbetekenend was ervan kan uitgaan dat het nieuws van toen juist was en gebaseerd op dat ijkpunt kan ik wel redelijk inschatten of het juiste info is of juist een fake-story. Sowieso hebben de meeste fake-stories een Pipo-de-Clown-gehalte dus zijn ze vrij makkelijk te onderscheiden. Ik probeer op basis van die info trends te zien of toekomstige gebeurtenissen en als die negatief zijn probeer ik die pro-actief te voorkomen. Teveel ingrijpen in de toekomst is echter niet geoorloofd daar anders de tijdlijn beschadigd raakt en men daardoor in Chaos terecht kan komen. Bijvoorbeeld het vervallen van de wet van zwaartekracht.

 Ik volg het nieuws omdat ik meen dat niets onbelangrijk is. Dat alles zich met elkaar verhoudt. Dat een oorlogsverklaring van Putin net zo belangrijk is als dat een indiaan in de Amazone een kopje koffie drinkt. 

Ik meen dat elke actie een reactie veroorzaakt. Van deze theorie ben ik niet de uitvinder, een Broeder van me heeft enige tijd geleden al een boek geschreven over hoe ons misbruik van de Aarde de rechtsreekse oorzaak is van natuurrampen, zoals de tsunami van 2004. Je zou het karma kunnen noemen. Ik ga daar wat dieper in en volgens mij kan het zo zijn dat als ik de straat schuin oversteek in Rotterdam, dat daardoor een junk in Amsterdam een fiets steelt. 

Binnen het Universum stellen we weinig voor. Zo is de algemene gedachte als we de grootsheid aanschouwen van de sterrenhemel. Zo boven, zo beneden. Dat wordt over het algemeen opgevat als dat de stand van de sterren uitwerking hebben op ons gedrag en ons leven. Ik zeg u dat het echter ook andersom geldt. Uw leven heeft invloed op hoe de sterren bewegen. En vanuit die optiek bent u zeker niet onbelangrijk. Sterker nog; U bent zeer belangrijk!

Of u nu de melkman bent op de hoek van de straat, of de president van Italië, of een wielrenner zwoegend op de wegen van Iran, u heeft allen dezelfde importantie. Ik meen dat we allen verbonden zijn door een netwerk. Dat betekent niet alleen dat een vlinderslag in het Suezkanaal een tornado kan veroorzaken in Washington maar dat elke daad, negatief of positief, een reactie veroorzaakt. Als ik lees over een ramp, dan is ten eerste het ongeluk zelf de oorzaak, een lekke band bijvoorbeeld, maar ten tweede denk ik dan dat iemand weer iets geflikt heeft waardoor God, of de Natuur, of Ying Yang, hoe je het ook noemt, het nodig vindt dat door een reactie het evenwicht hersteld moet worden. Zo meen ik dat de vele natuurrampen die zich op dit moment in de USA afspelen zeker komen door andere gebeurtenissen op de wereld. En dat kan desnoods zijn dat er een koala beertje dood werd gereden door zo'n 3-container truck. 

Ik beschouw ons als uniek en waar in onze algemene perceptie de beroemdheden het belangrijkst zijn, zie ik dat anders. Niet omdat ik zo medelevend ben ten aanzien van arme mensen maar omdat ik meen dat alles op Aarde een rol speelt in de Kosmische bewegingen. Sterker nog, ik zet er 1 miljoen euro op dat we inderdaad zoals in een aflevering van South Park, inderdaad dus allemaal hoofdrolspelers zijn in de Universele Goede Tijden. Slechte Tijden soap. Omdat alom overal bekend is dat een vingerbeweging van zomaar een Soedanees in de woestijn zorgt voor de geboorte van een nieuwe ster in Aldebaran. Dus vandaar. 

Nou ja, dus vanuit dat inzicht leef ik mijn leven en ik ben bewust bezig om een leven te leven waaraan een verhaal verbonden is dat zo episch is dat de mensen er over 1 miljoen jaar nog over praten.

Er zitten verschillende lagen in dit verhaal. Deze lagen bestaan zowel afzonderlijk als tegelijkertijd. Dat is niet een kwestie van begrijpen, dat is een kwestie van aanvaarden. 

De beste raad die ik u kan geven is dit: verbeter de wereld door jezelf te verbeteren. 

En doe je dat dan doe je al heel wat.

De rippartij

1995. Een vriend van me, Julius Kahle, leert in de Flamingo, een nachtcafe in Dordrecht, een Engelse vrouw kennen die een relatie heeft met een man die via Schiphol cocaïne Nederland insmokkelt. Julius wordt verliefd op haar of verliefd op haar geld, in ieder geval tipt hij de politie en de vriend van de Engelse vrouw wordt gearresteerd. De Engelse vrouw, Susie, is nu alleen, met een partij coke. Het zou hierbij om 40 kilo gaan ter waarde van 1 miljoen gulden. Die blijkt later gewoon in een schuur te liggen op de Sandenburg, daar waar ook Gerrie Klok woont.

Julius begint een relatie met Susie en onder zijn druk verkoopt ze de coke zonder de eigenaar, het Cali-kartel, te betalen. Vanwege de goedkope prijs van de coke ben ook ik één van de kopers. 

Maar de eigenaren willen hun geld.

Enige weken later staat Stefan Meeuwesen voor mijn deur aan de Visstraat 60 met 2 Italianen van de n'Drangheta, Pascal uit Alblasserdam, een soldaat van de mafia, en een capo, een kleine man in kostuum. Ze willen zogezegd 1 kilo coke van me kopen. Ik laat ze de coke zien die ik in huis heb maar ze zijn opeens niet meer geïnteresseerd. Later blijkt dat ze op zoek zijn naar de geripte partij en omdat ik de coke puur aan ze heb aangeboden is het voor de Italianen mogelijk om hun coke te herkennen.

De coke blijkt van Lorse, van het woonwagenkamp Zwijndrecht, en van de n'Drangheta. 

Zowel Lorse, als Ed Aluy, die op mij wordt afgestuurd door Lorse, als de Italianen, proberen me te vermoorden. Alle 3 de pogingen mislukken. Wel wordt Susie, bij mijn beste weten, door Ed Aluy vermoord in mijn woning op de Visstraat 60. Dit schijnt een bloedige moord te zijn want de woning moet worden schoongemaakt door Peter Schut sr, van het woonwagenkamp op de Heelalstraat, en als het ergste bloed is opgeruimd, dan door Marcel van de Burgh, deze komt later bij me klagen dat hij zo heeft moeten poetsen om de bloedvlekken van de muur te krijgen. 

Einde rapport. 

Verhuizen

 Er is een verlangen in me om te verhuizen, een "burning desire." Dat zal voortkomen omdat we als gezin vroeger vaak zijn verhuisd, elke paar jaar weer ergens anders naar toe. Mijn vader heeft die traditie na de scheiding voortgezet en uit mijn hoofd kan ik wel 10 adressen noemen waar hij in Rotterdam e.o. heeft gewoond. Wat bij dit verlangen komt is de wens om ver te verhuizen. Naar het buitenland. Eerder ben ik met heimwee uit militaire dienst ontslagen. Dit was echter meer de wens om bij mijn toenmalige vriendin te zijn dan echte heimwee. "Affaires des amoreux." Toch met heimwee rekening houdend, alle opties, zoals altijd, overwegende, heb ik mezelf door de jaren heen bewust getraind om langer van huis te zijn. Beginnend met een weekje hier en en weekje daar. Later een volle maand in het verre India. En weer later 4 maanden in India weer. Maar bijvoorbeeld ook 4 maanden ergens op een camping in Noord-Brabant. 

Emigratie moet dus haalbaar zijn. Zeker als daar nog de mogelijkheid in zit van af en toe even een weekje buurten in het moederland. 

Zo ben ik al aan het rondsnuffelen op het internet naar mogelijkheden. 

Er zijn 4 opties:

1. Blijven waar ik woon. De flat wordt gerenoveerd voor de toekomst. Is best ruim. Centraal gelegen. Je weet wat je hebt. En ik heb het goed daar.

2. Gedwongen verhuizen door bouwplannen van de gemeente. En dat zal dan wel Capelle of Alexander worden. Niets mis mee. Nieuw avontuur. En naar verwachting een nieuwere woning. 

3. Verhuizen naar een andere gemeente. Nadeel is dat het inkomen moeilijk te regelen is en dat veel gemeenten een gesloten gemeenschap bezitten. Zo hoef je bijvoorbeeld niet te gaan wonen in bepaalde wijken in Breda want de mensen daar kijken je weg. In het gunstigste geval. 

4. Emigratie. 

Wanneer je gaat kijken voor emigratie is natuurlijk de eerste vraag: "Waar naar toe?" Hoewel er veel landen mooi zijn, eigenlijk alle landen wel, gaat mijn voorkeur uit naar een Westers land. Veel landen hebben praktische problemen die het onaantrekkelijk maken om daar permanent te gaan wonen. Een land zoals China bijvoorbeeld is nogal snel in het beschuldigen van mensen voor spionage. Zodra de EU of Nederland even ruzie heeft met China zit je al in het cachot daar als een veredelde gijzelaar. In Afrika, en nu ben ik wel heel generaliserend, worden teveel blanken vermoord. In Zuid- en Midden-Amerika is teveel "gang violence" naar mijn idee. En het klimaat in die 3 werelddelen staat me ook tegen. Australië is mooi maar te ver weg van de rest van de wereld. 

Wat ik zoek is een knooppunt. Ierland bijvoorbeeld valt dan weg want dat is een tak, geen knooppunt. In Ierland ga je alleen Ieren ontmoeten terwijl in een knooppunt zoals Rome of Brussel of mijn huidige residentie Rotterdam, daar zal je minstens 100 nationaliteiten ontmoeten op 2 vierkante kilometer. Effectiviteit. 

Op deze zoektocht waarmee ik al een tijdje bezig ben is het eerste land wat mij te binnen schiet Duitsland. Mede onder invloed van Ron, mijn vroegere begeleider, die zijn baan opzegde om met een beter loon en een groter huis naar Duitsland te verhuizen. Als je dan wat langer bezig bent in die speurtocht naar nieuwe bestemmingen merk je dat de Duitsers zelf weer naar Zwitserland trekken. Ook mooi, en bergen, dat is een grote plus. Maar ergens in mijn achterhoofd zit dat korte verblijf van een paar uur in 2010 in Zwitserland waar ik nogal een rare smaak van overhield. Ik kon me, waar ik anders heel inschikkelijk ben, niet identificeren met de Zwitsers. Het was te donker daar. 

Maar ok. Rondkijken dus, en dan is de "sky the limit", alles is mogelijk. Daar ben ik vanuit gegaan. De USA is zeker een optie. De risico's om daar in serieuze problemen te komen zijn echter hoog. Te hoog. Canada heeft voor mij dezelfde smaak als Australië. Geen peper en geen zout. Frankrijk is al volledig platgetreden door toeristen. Spanje idem. En Portugal wonen bekenden van me die ik niet wens te ontmoeten. Niet omdat ik ze niet mag, maar gewoon, heb ik geen zin in. Ik wil een nieuwe start. Een blanco start. Oost-Europa valt af omdat de levensstandaard daar nog te laag is. Ga je een beetje rijk wezen onder de arme mensen. Zoiets wil je toch niet. Een permanente status van onbehagen. Bij hun en bij mij. De Arabische landen hebben als nadeel dat ik geen Arabier ben. En de Scandinavische landen hebben de vervelende gewoonte om in de zomer een hoog percentage daglicht te hebben en zeer, zeer weinig nacht. Iets wat me in een wrak zou veranderen.  

Londen niet. En dan vraag je je natuurlijk af waarvoor Londen niet? Als er een knooppunt in de wereld is dan is dat wel Londen. Nou, ik ben daar al vertegenwoordigd. Het zou misbruik zijn van "natural resources" als ik daar dan ook nog eens ga rondhuppelen. Effectiever is iemand daar op dat eiland en een ander iemand, ik dus, op het vasteland. 

Blijft over: Italië. Israël en België. En natuurlijk al die kleine staatjes zoals Andorra, Liechtenstein en Luxemburg. Niet Monaco. De reden daarvoor lijkt me wel bekend. 

We gaan het zien.